Vind ik niet leuk. Maar wat dan wel?
‘Vind ik leuk!’ hadden al 3 mensen geklikt.
Natuurlijk vinden ze het helemaal niet leuk dat onze lieve vriend overlijdt. En natuurlijk moeten we de intentie goed rekenen: medeleven, gedeeld verdriet, ondersteuning en troost voor de andere Facebookers die met het bericht geconfronteerd zijn. Maar er is nu eenmaal slechts 1 emotie beschikbaar op Facebook: leuk. ‘Een technische onvolmaaktheid,’ vergoelijkte iemand toen ik er een opmerking over tweette.
Nietes. ‘Vind ik leuk’ is een zorgelijk symptoom van hoe we op dit moment in moordend tempo vervlakken. ‘Leuk’ is niet alleen de enig mogelijke reactie op Facebook-berichten, het is ook de uitdrukkelijke opdracht voor de gewenste sfeer in artikelen voor tijdschrift, dagblad of magazine.
Tekst moet leuk zijn. Leuk en kort. Daarmee vallen heel wat uitstekende journalistieke onderwerpen ‘om technische redenen’ af. De organisatie die onderduikadressen zoekt voor uitgeprocedeerde vluchtelingen, de sociologische duiding van kookprogramma’s, de psychologische achtergrond van verzamelwoede, de keerzijde van designhonger… We gaan geen klanten krijgen voor die verhalen. Te ingewikkeld, te somber, teveel woorden nodig om zoiets uit te leggen, zit niemand op te wachten.
De eindredacteur van dienst steekt z’n duim omlaag. Vind ik niet meer leuk. Klik. Weg.
Tijdschriften moeten leuk zijn. Leven moet leuk zijn. Je werk moet leuk zijn. Je relatie moet leuk zijn. Vind ik op zich leuk, natuurlijk. We hebben immers na eeuwen worstelen het calvinisme achter ons gelaten.
Maar als alles echt alleen maar leuk is, is er geen lol meer aan. Alleen ‘leuk’ zien, meemaken, lezen, schrijven en leven, verandert ons in blije zombies. Je ontwikkelen doe je door uitdagingen en confrontaties aan te gaan met dat wat je juist niet kan, niet durft, niet wil, niet leuk vindt, maar toch probeert. Je doet het door problemen en misstanden tegen het lijf te lopen en dan te zoeken naar oplossingen, door op te bouwen, fouten te herstellen, falen toe te geven, iets nieuws te creëren, door te zetten, bij te leren, uit te proberen, om te vallen en weer op te staan. Niet leuk. Nee. Maar jezelf ontwikkelen, beter worden dan je al was is juist keileuk. Al ga je – is mijn vrees – de komende jaren nergens meer lezen hoe je dat ook al weer doet.
Vinden tijdschriftenmakers, tv-redacties en adverteerders namelijk niet leuk.
Leuk 2012. We hebben geen andere optie.
Ik zou natuurlijk de eerste kunnen zijn om te zeggen dat ik dit ‘leuk vind’, maar ik vrees dat je een soort van gelijk hebt…
vind ik leuk
duhuuh
Het is mij uit het hart gegrepen Yoeke. Er is inderdaad een nieuw soort terreur, sluipenderwijs, in opkomst: die van de volledig aangepaste, geïntegreerde mens die o zo soepel is in de omgang, opgewekt etc. Zeg maar een weinig geprofileerde, easy-going persoonlijkheid die vooral niet tegenspreekt of verkopers tegen de haren instrijkt. En die vooral ‘leuk’ moet zijn en alles ‘leuk’ moet vinden. En die de ander ook alleen accepteert als die in alles ‘leuk’ is. De onderwerpen die jij noemde, vind ik stuk voor stuk intrigerend en boeiend. Gelukkig mag ik op mijn blog alles wat ik wil neerzetten, ook dingen die misschien niet leuk zijn. Nota bene: in mijn nieuwste blogpost speelt Lars Schotel met dit begrip door te zeggen: En het is altijd leuk, ook als het dat niet is.
http://zilvervis.net dus?