Categorie archieven: Geen categorie

Eigen toekomst liever een verrassing

Geplaatst op door

Een zwarte spiegel - om de toekomst van anderen in te lezen. Niet die van jezelf.


We zaten al een hele tijd te praten over Damestasjeslezen, de interviewer van Paravisie en ik. Nou ja, ik vertelde, hij stelde vragen, het was immers een interview.
Zijn laatste vraag overviel me een beetje: “Hoe zie je je eigen toekomst als damestasjeslezer?”
Ik barstte per ongeluk in lachen uit. Mezelf zien als damestasjeslezer is al een beetje mal, maar mezelf in de toekomst zien nog veel meer.
“Nou eh… Niet, denk ik,” zei ik dus een beetje verlegen, want veel liever had ik gewoon een goed antwoord gegeven.
“Hm,” knikte hij, terwijl hij een aantekening maakte. “Dat zeggen ze bijna allemaal in deze branche.”
Nou was ik nog beduusder. “Ja,” legde hij uit, “mensen die voor anderen orakelen of waarzeggen zeggen bijna allemaal dat ze niet kijken naar hun eigen toekomst. Daar houden ze zich liever niet mee bezig. Ze laten zich liever een beetje verrassen.”
Dus wel anderen van dienst zijn met een blik in hun toekomst, maar niet in die van henzelf…
Een soort vegetarische slagers zijn het dus, orakelaars. En waarom?
Misschien omdat je na vaak in de toekomst te kijken voor anderen wel weet dat het weinig uitmaakt om te zien welke kant het op gaat. Het komt er immers veel meer op aan welke keuzes je vandaag maakt en hoe je verwerkt wat er nu gebeurt.
Misschien is het ook wel omdat we nu eenmaal graag het beroep kiezen dat ons precies de uitdaging biedt die we het minst aan durven te gaan. Al eerder viel het me op dat de meeste journalisten bijvoorbeeld (ikzelf incluis) zichzelf als behoorlijk verlegen zien. Maar geef ze een journalistieke opdracht en ze spreken zonder hakkelen God Zelf aan om Haar een belangrijke vraag te stellen. In functie durven ze alles, zonder notitieboekje maar heel weinig. Veel politieagenten blijken autoriteitsproblemen te hebben, therapeuten kozen vaak hun vak omdat er nog een diep onverwerkt verdriet sluimert, menig IT-er is in het dagelijks gebruik volkomen chaotisch terwijl programmeren functioneert bij de gratie van ordening en overzicht.
Eigenlijk niks bijzonders dus, dat wie orakelt of waarzegt voor anderen liever geen blik in de eigen toekomst werpt. Ik mag als damestasjeslezer eigenlijk al blij zijn als ik het aandurf om uit te kijken met oversteken…
PS: Het interview zal in augustus verschijnen in Paravisie. Geloof ik. Maar met zekerheid valt zoiets natuurlijk nooit te zeggen, ’t blijft kijken in de toekomst en daar doe ik liever niet aan.

Paranormaal op klompen

Geplaatst op door

Gezond verstand: kei paranormaal


“Gezond verstand is de eerste paranormale kracht die je ontwikkelt,” zei mijn Tantradocente Arabella.
Goh. Ja. Ik denk wel dat dat klopt. Hoe meer je af durft te gaan op wat je er eigenlijk over denkt, hoe dichter je komt bij het serieus nemen van je intuitie, het ontwikkelen van een soepel contact met ingevingen, waar ze ook vandaan komen, en hoe minder je je inzichten laat beperken door hoe het hoort, hoe je het hebt geleerd of wat normaal is. Gewoon gezond verstand gebruiken – dat voel je op je klompen aan – da’s handiger. Creatiever ook. Avontuurlijker. Echter. Persoonlijker. Eigenwijzer. En eh… kei paranormaal, dus.
Heb jij er een theorie over? Laat het me weten.

Vooral niet loslaten

Geplaatst op door

“En nou ga ik het anders doen,” bedacht ik toen ik mijn overweldigende irritatie voor die luidruchtige medecursist voelde opborrelen als gloeiende lava.
Ik moest ermee afrekenen voordat die lava mijn handen zouden bereiken en ik een lel zou gaan uitdelen, gewoon, per ongeluk, maar heel erg welgemeend.

Lekker vasthouden werkt soms beter


“Gewoon loslaten,” is het gebruikelijke advies onder Verstandige Mensen als er irritaties optreden, wrok, jaloezie, woede, heftig begeren of andere aardse gevoelens de overhand dreigen te krijgen.
In het vuur gooien, de rivier af laten drijven, er doorheen ademen of begraven blijkt in de praktijk voor mij meestal niet zo effectief te zijn. Ik schrijf mijn grieven op een briefje, steek het in de fik, beleef een aangenaam moment van Heelheid met de Kosmos en Terugkeer van de Balans in mijn leven, om de volgende dag te moeten constateren dat dat wat ik heb losgelaten op gluiperige sokken het achterdeurtje van mijn bewustzijn weer ingeslopen is.
Niks loslaten. Vasthouden dan maar. Toen ik de luidruchtige medecursist tegen kwam tijdens een pauze omhelsde ik hem dus stevig en, dicht tegen elkaar aan geleund vertelde ik hem: “Wat ben jij luidruchtig! Soms irriteert het me zo dat ik je wel kan slaan.”
Hij grinnikte en zei oprecht en volkomen eerlijk: “Yep, that’s me!”
“En kun je daar nou helemaal niks aan doen?” wilde ik natuurlijk weten.
“Nee, dat gaat niet. Zo ben ik.”
“Okee, dan kan ik me daarop instellen.”
We gaven elkaar een stevige knuffel en per direct was de irritatie verdwenen.
Hier stond een luidruchtig mens. Hij kon niet anders.
Nou ja… Iedereen heeft wel wat.
Ik ga het nooit meer proberen, dat loslaten. Gewoon vasthouden, dat werkt veel beter. En het is nog gezelliger ook.
 

Oh, de maan…

Geplaatst op door

Playing with the moon.pps

Mens en maan: Playing with the moon. Dit mysterie wil je zien.
Het is een ingepakt filmpje dat je gerust kunt downloaden en bekijken als pps.
Zeker op deze bijzondere avond waarop we een volle maansverduistering meemaken.
Wie maakte dit filmpje? Ik wil haar graag huwen. Tips zijn welkom.
Ik kreeg het toegestuurd door Christina Boudewijn-de Kaste, ook zo’n leuk mens!

De waarheid over damestasjeslezen

Geplaatst op door

Achter de tas zie je altijd de vrouw


Eindelijk, hoera en yoepie: ik heb een site die helemaal gewijd is aan damestasjeslezen.
Vooral meer informatie over teambuilding met damestasjeslezen en broekzakkijken, of symposia die moeten worden opgefleurd met een pittige energiser.
De broekzakken, overigens, leiden tegenwoordig steeds vaker tot verrassende onthullingen.
Wat denk jij dat ik er het vaakste in vind?
En als je zelf nog een fijn ‘Tassenverhaal’ hebt: ik verzamel ze. Mag ik die van jou ook?
Komt dat zien!
 

'Dat is helaas niet zo'

Geplaatst op door

"God is helaas geen vrouw"


Er is voor mij persoonlijk maar een broodje voor na een vrolijke sessie damestasjeslezen: shoarma.
Dus stapte ik in Den Haag een shoarmazaak binnen en bestelde er eentje. Van een workshop geven word ik wat vrijpostig, dus ik zeg tegen die gast achter de bar: “Dat zie je niet vaak: een foto van de paus aan de muur van een shoarmazaak.”
De donkere shoarmaman snijdt rustig verder van de lamsvleesrol en zegt: “Zeker geen komkommer erbij?” wat goedbeschouwd een wonderlijk antwoord is op mijn opmerking. “Jazeker wel,” zeg ik stoer. “Ik durf dat best.”
Dan komt hij terug op mijn opmerking. “De baas is katholiek. Daarom.”
“En jij?” vraag ik natuurlijk.
“Ik ben christen,” zegt hij en draait zich om. “Omdat er maar een God is en een Christus de verlosser en een waarheid.”
“Oh, daarom…” zeg ik.
Maar omdat ik altijd wat vrijpostig word als ik een workshop heb gegeven (had ik dat al eens verteld?) informeer ik per ongeluk: “Hoe weet je dat dan?”
“Dat staat geschreven,” legt hij uit, maar het is goed te zien dat hij me nu al een beetje suf vindt dat ik dat niet uit mezelf snap. Hij zet een bordje shoarma voor me neer. Met een beetje sla. “Een waarheid,” herhaalt hij een beetje dreigend. “En die heeft God ons gegeven, maar wij kennen Zijn aangezicht niet, dat kan ik u zeggen.”
Die toevoeging brengt me een beetje van m’n stuk. “Dus God kan ook wel een vrouw zijn?” probeer ik.
Pijlsnel komt zijn antwoord: “Dat is helaas niet zo.”
Wow, denk ik. Had hij, diep in zijn hart, dan ook eigenlijk liever gehad dat zijn God een vrouw was? Ik durf het hem niet te vragen, de vrijpostigheid daalt alweer een beetje.
“En wat geloof u dan, als ik vragen mag?” zegt hij dan, terwijl hij met een staalborstel de grill schoonpiept.
Lastige. “Ik geloof dat we respect moeten hebben voor alles en iedereen, als het leeft, maar ook als het niet leeft,” begin ik. “En dat alles wat we denken en doen consequenties heeft. En dat alles met elkaar samenhangt en dat je eerlijk moet zijn tegen elkaar en dat je elkaar moet helpen om beter te worden dan je was en de wereld mooier te maken dan ie was.” Hij zwijgt. “En dat iedereen z’n eigen naam heeft voor god en z’n eigen waarheid…” flap ik eruit. Hij houdt op met borstelen. Ik ben een beetje bang dat dit het verkeerde antwoord was, hoewel het wel echt waar is allemaal. Voor mij. Op dit moment.
“Misschien zijn er wel meer goden. Niet eentje,” gooi ik er dan ook nog maar even achteraan.
Hij legt zijn staalborstel neer en staart er een tijdje naar. Dan keert hij zich naar mij toe en antwoordt met een zekerheid zoals alleen gelovigen die hebben: “Dat is helaas niet waar. Als het wel waar was zou ik het u zeggen.”
Gerustgesteld door die belofte heb ik hem bedankt, heb mijn broodje shoarma betaald en ben weer naar huis gereden.

Vraag het een gigolo

Geplaatst op door

Eerst dat artikel publiceren, dan zie je meer...


Opeens trilde en zinderde het in de media: de gigolo deed z’n intrede via vrouwenbladen en internet. Altijd al nieuwsgierig geweest naar zulke vakmannen, dus ik er achteraan. Als journalist natuurlijk he, gewoon voor een artikel…
En dus zat ik op een avond bijna een uur lang aan de telefoon met Erwin, de oprichter van The Men’s Company waar je als vrouw een man kunt huren voor nou ja, alles eigenlijk wel.
Ik zweer je, als je iets wilt weten, ooit, om welke reden dan ook, over hoe vrouwen omgaan met seks: vraag het een gigolo.
Zo duurt het op z’n minst zes weken voordat de meeste vrouwen de knoop hebben doorgehakt en werkelijk contact opneemt met de man waar haar belangstelling naar uitgaat. En krijgt een gigolo bijscholing en coaching als uit zijn reviews blijkt dat hij zijn toch nog tekortschiet bij het plezieren van dames. Hij wordt regelmatig te hulp geroepen bij vrouwen die van hun ontmaagding geen stuntelige warboel willen maken, vooral bij oudere vrouwen, die soms pas achteraf vertellen dat dat de geheime agenda was van hun date met een professioneel minnaar.
Meer over wat ik allemaal van hem hoorde natuurlijk pas als het artikel zelf verschenen is.
Effe warm houden dus.

Het grootste raadsel onthuld

Geplaatst op door

Het grootste raadsel onthuld. Workshop Damestasjeslezen op 20 juni 2011 in Zwolle.


Waarom heb je zes pennen in je tas zitten waarvan twee het niet doen en eentje kapot is? Waarom stopte je die snoeppapiertjes terug in je broekzak? Waarom sjouw je al jaren een zakmes mee dat je in de afgelopen vijf jaar slechts eenmaal bijna gebruikt hebt? Kieper je tas om en je ontsluiert het grootste raadsel ter wereld: de ziel van de mens. Maar waarom zou je?
Damestasjeslezen is mogelijk: door met een beetje verstand van zaken te kijken naar de spullen die je met je meedraagt in tas of broekzak zie je je eigen kwaliteiten, angsten en verlangens er helder in weerspiegeld. Elk voorwerp heeft, naast die zogenaamde praktische functie, namelijk ook een belangrijke symbolische waarde. Vraag jezelf er eens naar en je krijgt een antwoord als: “Dat rolmaatje? Oh, dat heb ik bij me voor het geval dat…” Daar houdt het antwoord vaak op. Maar de verklaring begint er pas. Voor welk geval dan? Waar wil je op voorbereid zijn in het leven? Wat zijn je verwachtingen over de uitdagingen die jouw omgeving je zal stellen?
En, misschien nog interessanter: hoe ga jij daarmee om? Wat zijn je bijzondere kwaliteiten die je misschien net even wat vaker zou kunnen gebruiken? Hoe overwin je de blokkades en krijg je eindelijk meer energie, een betere gezondheid en een leuker seksleven? Sluit een sessie ‘damestasjeslezen’ af met ‘damestasjesmagie’ en je doet meteen het magische werk dat een begin maakt met de veranderingen in je leven die je toch al van plan was door te voeren.
Als jij dus ook wilt weten wat je tas of je broekzakken zeggen over jou en de dingen die je meemaakt, laat je dan het grootste raadsel van de wereld onthullen. Op maandag 20 juni geef ik een avondworkshop Damestasjeslezen in Zwolle. Voor vijftig euro heb je een geweldig inspirerende avond waarna je nooit meer op dezelfde manier naar je spulletjes kijkt. Bovendien krijg je het boek ‘Damestasjeslezen – het orakel dat je met je meedraagt’ er, als je wilt zelfs gesigneerd, bij. Je bent welkom.
Je kunt je hier inschrijven.
En hier vind je meer informatie.

Mismailerij

Geplaatst op door

Blame Mercury!


Een paar jaar geleden stuurde ik eens voor een klant van me een mailing de deur uit met een Schitterend Aanbod. Daar belde ik achteraan. “Welke brief?” vroeg het grootste gedeelte van de mensen die ik sprak. “Oh, ja, ik herinner me vaag iets, maar ik weet niet waar die nou is,” zeiden de anderen.
Toen ik erover mopperde tegen Karen Hamaker, moeder aller astrologen in Nederland, gaf ze me direct hoofdschuddend advies: “Ja, wat wil je nou: een mailing verzenden als Mercurius retrograde loopt… Dat is vragen om problemen.”
In het kort en afgerond naar boven betekent dat het volgende: de planeet Mercurius helpt bij communicatie. Drie keer per jaar loopt ie een tijdje de andere kant op (een planeet wil ook wel es wat) en in die periodes snappen we elkaar, onszelf en de wereld niet.
Wel snappen we dan opeens wat meer van wat we vroeger dachten en onafgemaakte gedichten komen in zo’n periode alsnog tot bloei.
Ik vond het een enorme opluchting om te weten dat het niet alleen aan mij lag, die mislukte mailing. Mercurius zat gewoon niet mee. Natuurlijk nam ik me voor om in de toekomst beter te letten op de activiteiten van de planeet. ’t Is tenslotte zo’n beetje mijn werk, dat met die communicatie.
Toen dus afgelopen week vijf maal achter elkaar (VIJF!) iemand mij mailde met de mededeling dat het voorafgaande mailtje fouten bevatte, de datum niet klopte of sowieso niet voor mij bestemd was, wist ik wel hoe laat het was. Mercurius retrograde natuurlijk. Misverstanden alom, mismailerij tot en met. Alertheid is dus noodzaak. Elk mailtje dat ik uitzond heb ik dus wel drie keer nagezocht en ja hoor, zo ontdekte ik nog heel wat foutjes. Ha! Zo was ik de communicatieplaneet mooi te slim af.
Omdat ik nooit weet hoe lang ik die zorgvuldigheid kan volhouden zocht ik wel eventjes op wanneer Mercurius weer gewoon zou gaan lopen. Grote teleurstelling. Dat deed ie al. Die fouten komen dus gewoon door mijn eigen slordigheid. Alleen mijn veronderstellingen over de stand van de sterren maakten dat ik ze ontdekte.
Nu neem ik me dus voor om er altijd maar vanuit te gaan dat Mercurius retrograde gaat. En als me dat al alerter maakt in mijn communicatie, laat ik er dan ook maar vanuit gaan dat een teruglopende Venus mijn liefdesleven tijdelijk bizar beïnvloedt en een huppelende Saturnus mijn geheugen af en toe perforeert.
Dat houdt me ontvankelijk en scherp.
De werkelijke retrograde periodes van Mercurius in 2011:

30 maart t/m 24 april (in Ram – Vuur)
3 augustus t/m 27 augustus (in Maagd & Leeuw – Aarde & Vuur)
24 november t/m 15 december (in Boogschutter – Vuur)

Geplaatst op door

Kaartje laten maken. Omdat 't kan.