Hoera! Geen geld!

Er ontstaat een kleurrijke schaduw-economie nu het crisis is, en ik ben er een enthousiast voorstander van.
De laatste paar maanden doe ik meer leuke dingen dan in de afgelopen jaren bij elkaar. Dat komt omdat steeds minder mensen geld hebben om mijn cursussen en workshops te betalen. Hoera! Geen geld!

Grijze, groene of kleurrijke economie

Hoera, want sinds we een crisis hebben maken er meer mensen gebruik van mijn ‘je-geld-of-je-energie-regeling’ en ruilen mijn schrijf- of magiekennis met hun eigen favoriete kunsten. In het nieuws is de grijze economie, waarin halfslachtig belasting ontdoken wordt, maar mijn leven is enorm verrijkt door de gemoedelijke kleurrijke schaduw-economie: het uitruilen van diensten. Veel vrolijker en vriendelijker ook dan wit of grijs!

Betaling in natura

Zo bracht een cursist in ruil voor een dag ‘Werken met energie’ mijn archief op orde, volgde ik een cursus shiatsu, kreeg ik een massagevriendje, sloot een grandioze chocoladedeal, ruilde cursusruimte voor een verhaal, schreef een auteur op hoe het is om mij als auteurscoach te hebben, kreeg ik een Dappere Assistente die me voorziet van de wonderlijkste tips voor nieuwe klussen, ruilde een site voor een paar blogs, mijn tuin werd winterklaar gemaakt en er ligt nog een bed & breakfast-aanbod op een idyllische plek te wachten tot ik tijd heb om nog meer te genieten van een betaling in natura.

An offer you can’t refuse

Het werkt prima dus, die crisis. Al valt het me op dat nog niet iedereen er aan gewend is. Sommige mensen reageren nog steeds, heel ouderwets, met gemopper over prijzen, als ik mijn cursussen aankondig. Geld heeft nu eenmaal eeuwenlang symbool gestaan voor ‘waardering’. Wie mijn werk, meestal ongezien, niet waardeert vindt het soms kennelijk nodig om even te zeggen dat ie te duur is. Gewoon, omdat je anders het idee hebt dat je zou moeten uitleggen waarom je geen zin hebt om iets leuks te doen met schrijfwerk of magie.
Maar wie echt mee wil doen en weinig geld heeft, onderzoekt haar of zijn eigen kwaliteiten en komt tegenwoordig met een aanbod. An offer I can’t refuse… zoals ze dat in het grijze circuit noemen.

Betalen als het kan

Okee, het kost minder tijd om met geld te betalen, dat is een feit. Het is heus wel handig spul hoor, die euro’s. En helemaal zonder zou ik ook niet kunnen. Maar de aanvullende ruildiensten maken het leven wel kleuriger dan geld het maakt.
Bovendien word je je er bewuster van wat je eigenlijk zelf in de aanbieding hebt als bijzondere kwaliteit. Zo worden we allemaal beter van die eh… crisis.

Wat gaan we ruilen?

Kijk dus even op mijn cursusagenda om te zien waar je aan mee wilt doen. Je kunt er nog bij. En als je het nu even niet kunt betalen in euro’s:
Make me an offer. 

Je kunt trouwens ook allerlei diensten ruilen via de Lets-netwerken die door heel Nederland zitten.
 

10 tips om niet te schrijven

schrijfnietHet verlangen om iets te schrijven kan voor sommige mensen nogal hoog oplopen. Dat is jammer, want schrijven is tijdrovend en levert toch maar zelden roem en geld op. Bovendien komen veel nuttige activiteiten erdoor in de knel en talloze t.v.-programma’s blijven ongezien.
Hier tien beproefde tips om je eigen woorden effectief in de kiem te smoren.
-1- Wacht met schrijven tot je gebeld wordt door een uitgever die je verzoekt een manuscript op te sturen.
-2-  Eis van jezelf dat het een perfecte tekst wordt.
-3- Laat in gedachten steeds je moeder en je oude docent Nederlands meelezen en commentaar leveren op wat je schrijft.
-4- Laat je eerste opzet aan vijf mensen lezen en verwerk hun commentaar en tips zo dat ze allemaal tevreden zijn.
-5- Zoek tenminste vijf briljante boeken over jouw onderwerp en vraag je dan oprecht af wie er op een zesde zit te wachten.
-6- Vergelijk jezelf uitsluitend met topauteurs en wacht met schrijven tot je het net zo mooi kunt zeggen als zij.

-7-
 Schrijf dagelijks drie uur gedisciplineerd en stop als dat niet haalbaar blijkt.
-8- Verwacht van je partner of huisgenoten dat ze je inspireren, motiveren en waarderen als je je onttrekt aan gezamenlijke activiteiten omdat je moet schrijven.
-9- Ga zitten en schrijf gewoon tot de inspiratie opgedroogd is.
-10- Neem feedback niet serieus tot iemand werkelijk begrijpt waar je het over hebt.
Op deze manier houd je beslist tijd over om t.v. te kijken en met vrienden en familie te praten over de plannen voor je boek waar je nu al bijna aan gaat beginnen.

Wil je toch schrijven, doe het dan niet alleen. Laat je op weg helpen met de inspirerende serie van zes avonden: Schrijven om gezien te worden. De feedback van je mede-cursisten en de professionele begeleiding maakt dat je dit keer wel die tekst af maakt. En mooi. Of het nu een boek of een webtekst is.

Perfect voor wie wil of moet schrijven over eigen bedrijf, praktijk of organisatie. Website, blog,  folder, nieuwsbrief, column, sociale media en boek komen aan de orde. Na beoordeling van je slotopdracht kun je een certificaat ontvangen dat door niemand wordt erkend. Kijk in de agenda wanneer we starten.
Meer informatie en inschrijven 

Meer vrije tijd, meer geld

Ik ben aan het sparen


“Dus als ik eventjes omreken hoeveel uren je deze maand hebt gewerkt, hm, mmm… ja, zo… tegenover hoeveel je deze maand hebt verdiend, even zien, dus… ja… hm-hm… Dan verdien je nu gemiddeld vijf euro per uur,” vertelde een rekenende man me. Het was bedoeld als waarschuwing. Misschien moest ik toch maar eens uitkijken naar een paar uurtjes loondienst. Of meer commercieel werk aanpakken en niet alleen de dingen doen die ik echt leuk vind. Of gewoon, in het algemeen, meer geld eisen van de bedrijven die me inhuren voor schrijfworkshops of damestasjeslezen.
Vijf euro per uur is best weinig. “Maar er is een hele simpele oplossing voor,” legde een rekenende vrouw me uit. “Meer vrije tijd nemen zodat je je inkomsten door minder uren hoeft te delen. Dan schiet je uurloon opeens omhoog.”
Dit  blijkt  geweldig goed te werken. Alleen deze paasdagen al is mijn uurloon tenminste verviervoudigd!
Ik streef nu naar een uurloon van rond de 70 euro, dus ik moet nog heel wat uurtjes lekker fietsen, prachtige boeken lezen in de tuin of uitslapen om een appeltje voor de dorst bij elkaar te sparen. Rekenen geeft meer vrijheid dan ik altijd dacht.

Vraag blijdschap

Betaal met blijdschap, geld of energie


Stel: de wet van behoud van energie klopt.
Je doet iets. Dat kost energie. En aandacht natuurlijk. En soms ook materie.
Dat gaat dan niet verloren, blijkt uit die wet.
Stel nu: de wet van behoud van energie klopt niet alleen op grote schaal, maar ook op een kleintje. Individueel. Per mens.
Dan doe je iets; energie, aandacht, materie gaat uit je systeem.
Dat moet ook weer terug, omdat energie nu eenmaal behouden moet blijven. It’s the law.
Kies dan voor het principe van de betaling in blijdschap.
Jij doet iets. Een ander doet iets terug.
A- Je laat je betalen met geld. Handig spul, waar je veel goede dingen over hoort omdat je er spullen mee kunt kopen waar je blij van wordt.
B- Je laat je betalen met energie. Iemand anders doet iets terug voor jou waar je blij van wordt.
C- Je slaat A en B over en wordt meteen al blij van wat je doet.
D- Je laat je betalen met de blijdschap van een ander die daar weer anderen blij mee wil maken door goede dingen over je te vertellen.
Maak leuke combinaties van bovenstaande mogelijkheden. Natuurlijk bepaalt de ontvanger hoe er betaald mag worden. Kom mij niet aanzetten met pure blijdschap dus als ik hartstikke rood sta en alleen met geld mijn problemen kan oplossen. Laat me vooral weten waar je je nog meer mee kunt laten betalen.

Gratis spiritualiteit! (en de rest ook graag)

Gratis wereld. Er is genoeg.


“Spiritualiteit moet gratis,” vinden veel verstandige mensen die zich ook graag met spiritualiteit bezighouden.
Tuurlijk! Ademen, kijken, voelen en verliefd worden zijn ook gratis, dus waarom spiritualiteit niet?
En nou we het er toch over hebben: gezondheidszorg, onderwijs, kunst, internet, een wereldwijd telefoonnet, pannenkoeken, openbaar vervoer, energie en water  zouden ook gratis moeten zijn! Er is genoeg voor iedereen.
De vraag is waar we gaan beginnen. En hoe dan.
Mij lijkt het een fijn plan om elkaar voorlopig maar even te blijven betalen voor alles waar tijd en werk in zit. Studie, ervaringsjaren of handelingen, dat maakt niet zoveel uit. Wie dus iets interessants te vertellen heeft – en dat op een inspirerende manier kan doen en ook nog eens andere mensen kan ondersteunen om zich verder te ontwikkelen naar zelfstandige denkers met een lekker verantwoordelijkheidsgevoel en verrassende ideeën –  mag daar best geld voor vragen. Om het helemaal eerlijk te houden is het nog fijner om ook een alternatief voor geld goed te rekenen, voor wie daar toevallig echt veel te weinig van heeft.
Met het bakken van prima brood draag je iets bij aan het welzijn van de mensheid, al zou iedereen best z’n eigen brood kunnen bakken.
Door het ophalen van afval wordt de wereld mooier. Al kan gerust iedereen zelf een wekelijks vuurtje stoken om de troep om te zetten in warmte en gas.
En met het openzetten van voordeuren naar het goddelijke deel in onszelf worden we oprechtere, mooiere mensen. Al zijn we dat natuurlijk al bij geboorte.
Het streven blijft om dat allemaal gratis te doen en te delen met elkaar: elkaar voeden en verzorgen, de wereld schoonhouden en elkaar’s geest scherpen en ziel vullen.
Zolang we nog onderweg naar dat stadium zijn is geld een uitstekend ruilmiddel voor het uitwisselen van diensten en het beschikbaar stellen van je eigen kwaliteiten. Ook als het gaat om degelijke begeleiding op het gebied van spiritualiteit. Al doe je natuurlijk ook daar eerst je eigen stappen door erover te lezen en ervaringen uit te wisselen met anderen. Gratis.

Je geld of je energie

Tijd waar geen energie in wordt gestoken druppelt weg


Al tijden gebruik ik de ‘je-geld-of-je-energie-regeling’ voor wie mee wil doen aan mijn workshops en cursussen, maar het net niet kan betalen.
De basis is simpel: je betaalt wat je kunt in geld, je vult aan met een wederdienst waar we beiden gelukkig van worden. Overleg vooraf is dus wel effe handig.
Veel cursisten vragen me naar de regeling omdat ze weinig geld hebben. Toch maken er maar  heel weinig gebruik van. “Oh jeetje, maar als ik je een wederdienst moet geven ben ik daar veel meer tijd mee kwijt dan als ik je gewoon met geld betaal!” ontdekt iedereen al tamelijk snel. Is ook. Dat verklaart ook wel de populariteit van dat goedje: geld is ingedikte tijd. Zoals oploskoffie ingedikte koffie is. Als je op vakantie gaat is het makkelijker om een potje oploskoffie mee te nemen dan de twaalf liter koffie die je wilt gaan nuttigen. Cursisten investeren dus liever geld dan extra tijd in zichzelf. ’t Is jouw feestje.
Toch blijft het een lastig punt om geld te vragen (hoeveel dan?) voor een dienst, zeker als die dienst samenhangt met iets wat we helemaal gratis allemaal al kunnen. Het beleven van alledaagse vormen van spiritualiteit, bijvoorbeeld. Ik noem maar wat: damestasjeslezen of magisch huishouden of zoiets.
Ik ben er stevig over aan het mijmeren.
Dat geld samenhangt met keuzes, bijvoorbeeld. De cursist die wel geld wil betalen, gematerialiseerde waardering voor mijn dienst of product, maar geen tijd of energie; ongestolde waardering voor mijn dienst of product. Wel koffiepoeder, geen koffie.
En ik kan ermee worstelen of ik nou wel voldoende vraag voor mijn dienst, te veel of te weinig. Hoeveel waardering wil ik eigenlijk krijgen voor de tijd die ik investeer in de ander? Voor de kennis die ik verzamelde en nu beschikbaar maak voor anderen? Waarom is er zoveel weerstand tegen het krijgen van geld voor een dienst? Keuzes worden definitief als er geld aan te pas komt, ontdekte ik. En dat verklaart misschien wel waarom we er zo verkrampt mee om gaan.
Als ik iets moois creëer ben ik daar trots op, blij mee. Als iemand anders het ook mooi vindt is dat erg leuk. Als die het wil hebben hoor ik de dwarrelstemmetjes al: ‘geven is zaliger dan ontvangen’. Maar ik wil het ook houden. Als er dan geld voor wordt gegeven is er pas echt een deal gesloten: met het accepteren van het geld heb ik mezelf gedwongen om mijn creatie over te dragen aan de geldgever en het dus los te laten, de wereld in te sturen.
Dat is niet altijd fijn. Ik heb tenslotte mijn persoonlijke energie in de tijd gestoken om er iets nieuws uit te creëren. Aan die creatie hecht ik me.
Soms omdat ik het zelf wilde houden, soms omdat ik het nog niet goed genoeg vond, soms omdat ik er niet op durf te vertrouwen dat de geldgever er goed voor zal zijn, soms omdat ik zelf nog niet uitgeleerd ben met mijn creatie. Het is mijn energie, gestold in de tijd. Da’s nogal persoonlijk. Ruil ik dat tegen geld, dan ben ik het kwijt; de definitieve transformatie van energie en tijd naar materie, geld. Toch is die laatste stap: energie ruilen tegen geld, nodig om ook weer anderen van energie te kunnen voorzien: als het geld rolt blijft het spel van leren, creeren, uitwisselen en loslaten voortdurend in beweging. We noemen dit boodschapjes doen, of economie. Yech.
Of het nu gaat om een voorwerp of gedachtengoed, een workshop of een boek, maakt bij deze onderstroom van geldweerstand weinig uit.
En dan nog effe wat: omgekeerd gaat het principe ook op. Vroeger merkten we dat de opruiende krantjes die we uitdeelden bij scholen direct werden weggegooid als we ze gratis gaven. Vroegen we er daarentegen een dubbeltje voor (ha ha, een dubbeltje!) dan raakten we er misschien iets minder kwijt, maar ze werden wel gelezen.
Zou misschien een gratis workshop ook minder impact hebben dan een workshop waarvoor gestolde waardering is teruggegeven?
De weerstand tegen geld zit ‘m bij mij dus niet zo zeer in het ontvangen van gestolde waardering, maar in de consequentie dat ik daarmee een keuze definitief maak: iets loslaten. En dat blijf ik lastig vinden. Niet alleen op het niveau van geld, trouwens…
Daarom blijf ik daar graag intensief mee oefenen, want ik ga de confrontatie met mijn zwakheden niet uit de weg.
Mail me gerust voor mijn bankrekening om me nieuw oefenmateriaal toe te sturen.