“Ik moet er maar mee stoppen. Dit is nu al de zevende maand dat ik aan mijn boek werk en nog is het niet af,” verzuchtte laatst een schrijfcoachingsklant van mij.

Aarrrrrgggggggh! Waar komt zo’n waanidee vandaan?
Nou, van een paar schreeuwlelijken (zonder waardeoordeel natuurlijk) die hard roepen dat het, uiteraard met hun hulp, prima te doen is om een boek te schrijven in een maand, in 28 dagen, in een week.
Dat
Is
NIET
Waar.

Woorden hebben tijd nodig

Zo. Het moest maar eens gezegd worden. Het kan niet. Je kunt een boek niet opjutten. Een boek heeft tijd nodig. Omdat het schrijven van een boek een proces is waarbij de juiste woorden op het juiste moment naar je toetsenbord komen dwarrelen. Niet eerder.
Een boek, fictie of non-fictie, is een organisme dat zich ontwikkelt in je geest of, desnoods, via je geest.
Je hebt een idee dat je wilt uitschrijven. Je reikt uit naar de juiste vorm en met een beetje mazzel reikt die vorm terug naar jou en krijg je er nog inspiratie bij ook. Jouw idee, je kennis en je inspiratie komen samen in je hoofd en er ontstaan woorden uit.

Ideeën hebben tijd nodig

Het idee ontwikkelt zich doordat die woorden verduidelijken wat je al dacht. De woorden dalen in, raken je eigen ervaringen en emoties en krijgen daardoor kracht. Ze worden doorleefd omdat je ze niet rechtstreeks uit het hoofd neertikt, maar ze eerst proeft, ervaart en vult met betekenis.
Er ontstaat een onzichtbaar chemisch proces waarin idee, kennis, inspiratie, ervaring, emotie en woord zich met elkaar verbinden en een eigen vorm ontwikkelen. Een tekst. Een tekst die volgens een eigen logica de weg aflegt van eerste naar laatste woord.

Een boek heeft nog meer tijd nodig

En dan, als je denkt dat dit wel zo ongeveer is wat je wilde zeggen, is er nog meer tijd nodig om het echt een boek te laten worden.
Nog een keer doorlezen. Fragmenten omgooien. Bijschaven. Stukken weghalen en toevoegen. Bruggetjes bouwen. Taalfouten wegschoffelen. Hoofdstukindeling checken. Inhoudsopgave maken. De hele zooi komt er nog achteraan terwijl je hoopte dat het al klaar was.
Zoiets kost tijd. Soms maanden. Soms jaren. Maar beslist meer dan een week, dan 28 dagen, dan een maand. Kost het minder tijd dan dat, dan is het gewoon een rotboek. Los van de realiteit, niet toe te passen in de praktijk, bedacht. Harteloos. En wie wil zoiets nou lezen…

Hoe schrijf je dan wel een boek?

Okee, hoe moet het dan wel? Ligt aan jou. Ik heb dertien boeken geschreven en het ging bij allemaal anders. Ik heb tientallen schrijvers begeleid bij het schrijven van hun boek en iedereen schrijft anders. In eenzaamheid of juist midden in de kroeg. Achter elkaar door of af en toe een paar dagen in de vakantie. Op discipline of op een golf van waanzin. Mijn taak als schrijfcoach is om je te helpen ontdekken welke manier bij jou past. Zodat jouw boek er uit komt zoals je het bedoeld hebt.
Maar nooit, nooit in een week, 28 dagen of een maand.

Oh, en die schrijfcoachingsklant heeft inmiddels bijna haar boek af en de uitgever zit al te wachten. Met geduld, want die weet ook wel hoe het zit met boeken.

Ook schrijven? Begin eens met regelmatig bloggen om schrijfgenot te ervaren.
Op 27 juni geef ik een middag ‘Lekker bloggen’ in Arnhem.
75 euro inclusief het boek ‘Schrijven met het creatiepentagram’.

Meer informatie
Direct inschrijven

De schrijver en de journalist

Journalistiek schrijven

Het effect van journalistiek schrijven en schrijven als schrijver is hetzelfde: er ontstaat een tekst, een stukkie om te lezen. Maar het schrijfproces is
anders, al is dat uiteindelijk misschien maar een kwestie van accenten.
Een journalist schrijft als een stofzuiger. Hij zuigt informatie, meningen, visie, gebeurtenissen op, filtert die, mengt ze met z’n eigen visie en ervaring (vaak onbewust, zodat de mythe van objectiviteit in stand blijft) en geeft het dan door aan de rest van de wereld.

Creatief schrijven

Een schrijver geeft zijn of haar eigen visie en ervaring weer, al zitten daar (vaak onbewust, zodat de mythe van de creatieve geest in stand blijft) veel invloeden in van buitenaf: meningen, visie en zelfs hele theorieën van anderen die hij zich zo eigen heeft gemaakt dat hij helemaal niet meer weet dat ze niet bij hem begonnen zijn.

Schrijven met hoofd, hart, buik en voeten

De journalist is aan te spreken op een juiste weergave van de woorden van anderen of de weergave van gebeurtenissen. De schrijver is aan te spreken op originaliteit en creativiteit. De journalist werkt over het algemeen vooral vanuit het hoofd: analyse, samenvatting, schiften van informatie.
De schrijver werkt over het algemeen vanuit de rest van het lijf: hoofd, hart, buik (cognitie, emoties, ervaringen) en zal zich dus meer schepper voelen terwijl de journalist zich meer waarnemer of tolk zal voelen.

Inspiratie

Maar er is een groot verschil dat niet meetbaar of zichtbaar is.
Inspiratie. Als de journalist geïnspireerd wordt, een vlammend onverwacht idee krijgt, een ingeving voor een fantastische gedachtesprong of een droombeeld ziet rond zijn onderwerp, dan zal hij daar anders mee omgaan dan de schrijver. De journalist zal in de meeste gevallen de ingeving negeren omdat het niet valt binnen de kaders van zijn opdracht. De goede journalist met tijd gaat ‘er achteraan’. Die zoekt uit of er ergens in wereldse begrippen (statistieken, archieven, citaten van anderen) bewijzen te vinden zijn voor zijn ingeving.
De schrijver zal in de meeste gevallen de ingeving noteren en er een paar pagina’s hardop over blijven doormijmeren, misschien zelfs wel met een hele nieuwe gedachte tot gevolg. De goede schrijver gaat er vervolgens trouwens ook achteraan. Is het waar? Is het bewijsbaar? Zit hij op een nieuw spoor? Schrijft zijn verhaal zichzelf een heel onverwachte nieuwe kant op?
Had ik gezegd dat er een groot verschil is tussen journalistiek schrijven en anders schrijven? Hm. Wat denk jij?