Vraag blijdschap

Geplaatst op door

Betaal met blijdschap, geld of energie


Stel: de wet van behoud van energie klopt.
Je doet iets. Dat kost energie. En aandacht natuurlijk. En soms ook materie.
Dat gaat dan niet verloren, blijkt uit die wet.
Stel nu: de wet van behoud van energie klopt niet alleen op grote schaal, maar ook op een kleintje. Individueel. Per mens.
Dan doe je iets; energie, aandacht, materie gaat uit je systeem.
Dat moet ook weer terug, omdat energie nu eenmaal behouden moet blijven. It’s the law.
Kies dan voor het principe van de betaling in blijdschap.
Jij doet iets. Een ander doet iets terug.
A- Je laat je betalen met geld. Handig spul, waar je veel goede dingen over hoort omdat je er spullen mee kunt kopen waar je blij van wordt.
B- Je laat je betalen met energie. Iemand anders doet iets terug voor jou waar je blij van wordt.
C- Je slaat A en B over en wordt meteen al blij van wat je doet.
D- Je laat je betalen met de blijdschap van een ander die daar weer anderen blij mee wil maken door goede dingen over je te vertellen.
Maak leuke combinaties van bovenstaande mogelijkheden. Natuurlijk bepaalt de ontvanger hoe er betaald mag worden. Kom mij niet aanzetten met pure blijdschap dus als ik hartstikke rood sta en alleen met geld mijn problemen kan oplossen. Laat me vooral weten waar je je nog meer mee kunt laten betalen.

Writers block? Denk het niet.

Geplaatst op door

“Nou, ik ga gewoon zitten en dan begin ik te schrijven,” zeggen veel van mijn schrijfcursisten. Om er vervolgens met een diepe zucht aan toe te voegen: “Maar nu lukt het eventjes niet meer. Ik denk dat ik even een schrijfdipje heb. Een writers block.”
Oh? Ik denk van niet.
Als je een maaltijd wilt maken ga je toch ook niet gewoon maar staan om te koken tot het eventjes niet meer lukt?
Doe het op vergelijkbare manier. Schrijf in drie fases. En als je al begonnen was: gebruik deze drie schrijffases om fluitend over je schrijfdip heen te komen.
1 – Constructie
Maak even een korte schets van je verhaal zoals je dat wilt gaan schrijven. Hoe lang mag het worden? Begin bij waar het eindigt: is er een clou? Moet er een vervolg op komen? Gaat iedereen dood? Gebeurt er een wonder? Zorg dat je weet waar je heen moet als je de weg kwijt raakt tijdens het schrijven. Ook handig: onderzoek eventjes wie je hoofdpersoon is, wat de belangrijkste gebeurtenis wordt, waar je verhaal plaatsvindt, waarom het allemaal gebeurt en hoe het gebeurt. Weet je ook al voor wie je dit verhaal schrijft? De leeftijd van je doelgroep kan veel uitmaken. Eh… ja, het klopt: deze tips zijn gebaseerd op de 5 W’s: wie, wat, waar, waarom en whoe.
2- Gezegend schrijven
Ga nu gewoon zitten schrijven. Je weet waar je heen moet met je verhaal dus je kunt best een ommetje maken met een zijspoor of een afslag missen als je maar binnen het juiste aantal woorden bij de laatste regel aankomt. Je structuur zit in je hoofd, maar als je mazzel hebt schieten de schrijfgoden je te hulp en heb je het gevoel dat het verhaal zichzelf schrijft. Hopla! Houd de tijd in de gaten, want de schrijfgoden moeten er wel rekening mee houden dat je ook af en toe moet slapen, inspiratie of niet. Komt het moment dat je het eventjes niet meer weet, neem dan je constructie er bij en pak de draad weer op bij de volgende inrit.
3- Ambachtelijk schrijven
Klaar? Gefeliciteerd. Dat was lekker. En dan nu de laatste ronde: het ambachtelijk schrijven. De goden zijn namelijk Gul en Wijs maar ze weten de ballen van grammatica en het soepeltjes afwisselen van schrijfstijlen. Ga nog even over de tekst heen met je spellingscontrole. Veeg dubbele woorden weg door uit je woordenboek eufemismen te plukken die minstens zo mooi zijn. Verwijder de alinea’s die toch al overbodig zijn. Kill your darlings. ’t Wordt er alleen maar beter van als het korter is, echt waar. Laat je verhaal ook even lezen aan de meest onbeleefde bekende in je omgeving en vraag ‘m in het kort na te vertellen waar het verhaal over gaat. Zo weet je of je idee ook begrepen wordt uit je tekst.
Al deze fases hebben een andere schrijfsfeer. Probeer maar uit. En al lijkt het alsof je nu drie keer zo lang doet over je verhaal; uiteindelijk blijkt dat drie keer kort werken aan je verhaal een heel stuk minder lang duurt dan ineens lang achter elkaar schrijven tot je boinggggggg tegen een ‘schrijfdipje’ of writers block aan rent en je woorden voorgoed verloren gaan in een dampende koppijn.
Mooi doordoen, dus.
En als je er niet uitkomt mag je me mailen voor schrijfcoaching.

Zelf een ritueel maken

Geplaatst op door

Zelf een ritueel maken is het beste glijmiddel om de stap van toen naar straks te zetten. Elke grote verandering wordt namelijk simpeler als je er, met een ritueel, aandacht aan besteedt.
Rituelen laten de drempel tussen twee levensfases fluorescerend oplichten. Een geboorte, een overlijden, een huwelijk, maar ook een echtscheiding, het behalen van een diploma, een nieuwe baan, een nieuw seizoen… perfecte momenten voor een zelfgemaakt ritueel met betekenisvolle, magische handelingen. Huh? Nou, gewoon.

Een ritueel maken: leuk en zinvol

Elke handeling waar bewust een intentie aan wordt gekoppeld is een magische handeling. Een ritueel, groot of klein. Of het nou het vouwen van de handen voor een gebed is, zout over je schouder gooien als je ruzie hebt gehad, de ander gezondheid toewensen bij het drinken van een glas, stofzuigen na een heftige ruzie of intense fijn-dat-je-er-weer-bent-seks na lange afwezigheid. Of een cirkel van vrienden die letterlijk om je heen staan en je allemaal iets goeds toewensen voor je 50e verjaardag.
Voor handvast- en trouwrituelen vind je hierbij een pdf met een handleiding om zelf een ritueel te maken.

Iemand die een ritueel met me bedenkt?

Als je wilt overleggen wat wel en niet werkt, of liever samen met mij een ritueel bedenkt, dan weet je me te vinden. Je kunt me ook inhuren om het ritueel betekenisvol en heel persoonlijk met je uit te voeren.
Meer voorbeelden van rituelen en hun functie via deze pagina.
Download de pdf ritueelmaken (alleen voor eigen gebruik)
 
rituelen maken veranderingen makkelijker 

De kracht van rituelen

Geplaatst op door

 
De waarde van rituelen is groot, maar de waarde van liefde is groter.
Met liefde en aandacht uitgevoerd, welbewust samen met geestverwanten, ongeacht hun spirituele achtergrond
is de waarde van rituelen misschien voor sommigen wel te groot.
Het lijkt dan opeens te gaan om een serie handelingen die in een bepaalde volgorde en door een bepaald aantal personen moet worden uitgevoerd, inplaats van om de waardevolle en integere intentie van rituelen.
Tot ieders spijt moest ik daardoor op dringend verzoek uit religieuze kringen het veelgelezen blog over een waardevol huwelijksritueel dat ik samen met een kerkelijk geestelijke uitvoerde, verwijderen.

“People should not worry as much about what they do but rather about what they are.
If they and their ways are good, then their deeds are radiant.
If you are righteous, then what you do will also be righteous.
We should not think that holiness is based on what we do
but rather on what we are,
for it is not our works which sanctify us
but we who sanctify our works.”
– Meister Eckhart – 

Eigen toekomst liever een verrassing

Geplaatst op door

Een zwarte spiegel - om de toekomst van anderen in te lezen. Niet die van jezelf.


We zaten al een hele tijd te praten over Damestasjeslezen, de interviewer van Paravisie en ik. Nou ja, ik vertelde, hij stelde vragen, het was immers een interview.
Zijn laatste vraag overviel me een beetje: “Hoe zie je je eigen toekomst als damestasjeslezer?”
Ik barstte per ongeluk in lachen uit. Mezelf zien als damestasjeslezer is al een beetje mal, maar mezelf in de toekomst zien nog veel meer.
“Nou eh… Niet, denk ik,” zei ik dus een beetje verlegen, want veel liever had ik gewoon een goed antwoord gegeven.
“Hm,” knikte hij, terwijl hij een aantekening maakte. “Dat zeggen ze bijna allemaal in deze branche.”
Nou was ik nog beduusder. “Ja,” legde hij uit, “mensen die voor anderen orakelen of waarzeggen zeggen bijna allemaal dat ze niet kijken naar hun eigen toekomst. Daar houden ze zich liever niet mee bezig. Ze laten zich liever een beetje verrassen.”
Dus wel anderen van dienst zijn met een blik in hun toekomst, maar niet in die van henzelf…
Een soort vegetarische slagers zijn het dus, orakelaars. En waarom?
Misschien omdat je na vaak in de toekomst te kijken voor anderen wel weet dat het weinig uitmaakt om te zien welke kant het op gaat. Het komt er immers veel meer op aan welke keuzes je vandaag maakt en hoe je verwerkt wat er nu gebeurt.
Misschien is het ook wel omdat we nu eenmaal graag het beroep kiezen dat ons precies de uitdaging biedt die we het minst aan durven te gaan. Al eerder viel het me op dat de meeste journalisten bijvoorbeeld (ikzelf incluis) zichzelf als behoorlijk verlegen zien. Maar geef ze een journalistieke opdracht en ze spreken zonder hakkelen God Zelf aan om Haar een belangrijke vraag te stellen. In functie durven ze alles, zonder notitieboekje maar heel weinig. Veel politieagenten blijken autoriteitsproblemen te hebben, therapeuten kozen vaak hun vak omdat er nog een diep onverwerkt verdriet sluimert, menig IT-er is in het dagelijks gebruik volkomen chaotisch terwijl programmeren functioneert bij de gratie van ordening en overzicht.
Eigenlijk niks bijzonders dus, dat wie orakelt of waarzegt voor anderen liever geen blik in de eigen toekomst werpt. Ik mag als damestasjeslezer eigenlijk al blij zijn als ik het aandurf om uit te kijken met oversteken…
PS: Het interview zal in augustus verschijnen in Paravisie. Geloof ik. Maar met zekerheid valt zoiets natuurlijk nooit te zeggen, ’t blijft kijken in de toekomst en daar doe ik liever niet aan.

Paranormaal op klompen

Geplaatst op door

Gezond verstand: kei paranormaal


“Gezond verstand is de eerste paranormale kracht die je ontwikkelt,” zei mijn Tantradocente Arabella.
Goh. Ja. Ik denk wel dat dat klopt. Hoe meer je af durft te gaan op wat je er eigenlijk over denkt, hoe dichter je komt bij het serieus nemen van je intuitie, het ontwikkelen van een soepel contact met ingevingen, waar ze ook vandaan komen, en hoe minder je je inzichten laat beperken door hoe het hoort, hoe je het hebt geleerd of wat normaal is. Gewoon gezond verstand gebruiken – dat voel je op je klompen aan – da’s handiger. Creatiever ook. Avontuurlijker. Echter. Persoonlijker. Eigenwijzer. En eh… kei paranormaal, dus.
Heb jij er een theorie over? Laat het me weten.

Vooral niet loslaten

Geplaatst op door

“En nou ga ik het anders doen,” bedacht ik toen ik mijn overweldigende irritatie voor die luidruchtige medecursist voelde opborrelen als gloeiende lava.
Ik moest ermee afrekenen voordat die lava mijn handen zouden bereiken en ik een lel zou gaan uitdelen, gewoon, per ongeluk, maar heel erg welgemeend.

Lekker vasthouden werkt soms beter


“Gewoon loslaten,” is het gebruikelijke advies onder Verstandige Mensen als er irritaties optreden, wrok, jaloezie, woede, heftig begeren of andere aardse gevoelens de overhand dreigen te krijgen.
In het vuur gooien, de rivier af laten drijven, er doorheen ademen of begraven blijkt in de praktijk voor mij meestal niet zo effectief te zijn. Ik schrijf mijn grieven op een briefje, steek het in de fik, beleef een aangenaam moment van Heelheid met de Kosmos en Terugkeer van de Balans in mijn leven, om de volgende dag te moeten constateren dat dat wat ik heb losgelaten op gluiperige sokken het achterdeurtje van mijn bewustzijn weer ingeslopen is.
Niks loslaten. Vasthouden dan maar. Toen ik de luidruchtige medecursist tegen kwam tijdens een pauze omhelsde ik hem dus stevig en, dicht tegen elkaar aan geleund vertelde ik hem: “Wat ben jij luidruchtig! Soms irriteert het me zo dat ik je wel kan slaan.”
Hij grinnikte en zei oprecht en volkomen eerlijk: “Yep, that’s me!”
“En kun je daar nou helemaal niks aan doen?” wilde ik natuurlijk weten.
“Nee, dat gaat niet. Zo ben ik.”
“Okee, dan kan ik me daarop instellen.”
We gaven elkaar een stevige knuffel en per direct was de irritatie verdwenen.
Hier stond een luidruchtig mens. Hij kon niet anders.
Nou ja… Iedereen heeft wel wat.
Ik ga het nooit meer proberen, dat loslaten. Gewoon vasthouden, dat werkt veel beter. En het is nog gezelliger ook.
 

Oh, de maan…

Geplaatst op door

Playing with the moon.pps

Mens en maan: Playing with the moon. Dit mysterie wil je zien.
Het is een ingepakt filmpje dat je gerust kunt downloaden en bekijken als pps.
Zeker op deze bijzondere avond waarop we een volle maansverduistering meemaken.
Wie maakte dit filmpje? Ik wil haar graag huwen. Tips zijn welkom.
Ik kreeg het toegestuurd door Christina Boudewijn-de Kaste, ook zo’n leuk mens!

De waarheid over damestasjeslezen

Geplaatst op door

Achter de tas zie je altijd de vrouw


Eindelijk, hoera en yoepie: ik heb een site die helemaal gewijd is aan damestasjeslezen.
Vooral meer informatie over teambuilding met damestasjeslezen en broekzakkijken, of symposia die moeten worden opgefleurd met een pittige energiser.
De broekzakken, overigens, leiden tegenwoordig steeds vaker tot verrassende onthullingen.
Wat denk jij dat ik er het vaakste in vind?
En als je zelf nog een fijn ‘Tassenverhaal’ hebt: ik verzamel ze. Mag ik die van jou ook?
Komt dat zien!
 

'Dat is helaas niet zo'

Geplaatst op door

"God is helaas geen vrouw"


Er is voor mij persoonlijk maar een broodje voor na een vrolijke sessie damestasjeslezen: shoarma.
Dus stapte ik in Den Haag een shoarmazaak binnen en bestelde er eentje. Van een workshop geven word ik wat vrijpostig, dus ik zeg tegen die gast achter de bar: “Dat zie je niet vaak: een foto van de paus aan de muur van een shoarmazaak.”
De donkere shoarmaman snijdt rustig verder van de lamsvleesrol en zegt: “Zeker geen komkommer erbij?” wat goedbeschouwd een wonderlijk antwoord is op mijn opmerking. “Jazeker wel,” zeg ik stoer. “Ik durf dat best.”
Dan komt hij terug op mijn opmerking. “De baas is katholiek. Daarom.”
“En jij?” vraag ik natuurlijk.
“Ik ben christen,” zegt hij en draait zich om. “Omdat er maar een God is en een Christus de verlosser en een waarheid.”
“Oh, daarom…” zeg ik.
Maar omdat ik altijd wat vrijpostig word als ik een workshop heb gegeven (had ik dat al eens verteld?) informeer ik per ongeluk: “Hoe weet je dat dan?”
“Dat staat geschreven,” legt hij uit, maar het is goed te zien dat hij me nu al een beetje suf vindt dat ik dat niet uit mezelf snap. Hij zet een bordje shoarma voor me neer. Met een beetje sla. “Een waarheid,” herhaalt hij een beetje dreigend. “En die heeft God ons gegeven, maar wij kennen Zijn aangezicht niet, dat kan ik u zeggen.”
Die toevoeging brengt me een beetje van m’n stuk. “Dus God kan ook wel een vrouw zijn?” probeer ik.
Pijlsnel komt zijn antwoord: “Dat is helaas niet zo.”
Wow, denk ik. Had hij, diep in zijn hart, dan ook eigenlijk liever gehad dat zijn God een vrouw was? Ik durf het hem niet te vragen, de vrijpostigheid daalt alweer een beetje.
“En wat geloof u dan, als ik vragen mag?” zegt hij dan, terwijl hij met een staalborstel de grill schoonpiept.
Lastige. “Ik geloof dat we respect moeten hebben voor alles en iedereen, als het leeft, maar ook als het niet leeft,” begin ik. “En dat alles wat we denken en doen consequenties heeft. En dat alles met elkaar samenhangt en dat je eerlijk moet zijn tegen elkaar en dat je elkaar moet helpen om beter te worden dan je was en de wereld mooier te maken dan ie was.” Hij zwijgt. “En dat iedereen z’n eigen naam heeft voor god en z’n eigen waarheid…” flap ik eruit. Hij houdt op met borstelen. Ik ben een beetje bang dat dit het verkeerde antwoord was, hoewel het wel echt waar is allemaal. Voor mij. Op dit moment.
“Misschien zijn er wel meer goden. Niet eentje,” gooi ik er dan ook nog maar even achteraan.
Hij legt zijn staalborstel neer en staart er een tijdje naar. Dan keert hij zich naar mij toe en antwoordt met een zekerheid zoals alleen gelovigen die hebben: “Dat is helaas niet waar. Als het wel waar was zou ik het u zeggen.”
Gerustgesteld door die belofte heb ik hem bedankt, heb mijn broodje shoarma betaald en ben weer naar huis gereden.