Tag archieven: writers block

Wabi Sabi – de schoonheid van de imperfectie

Geplaatst op door

De plek waar het licht binnen komt

Kunstwerk van Arild Veld


“There’s a crack in everything. That’s how the light gets in.”
De dichtregel werd beroemd toen Leonard Cohen, de Maestro, het zong, maar eigenlijk schreef de Perzische dichter Rumi het. ‘Er zit een scheur in alles. Zo komt het licht binnen.’
Dat geldt in hoge mate voor een dierbaar kopje, nog van mijn oma geweest, waar een scherfje af is. Voor de vergeelde foto en voor het laken met een klein hoekje verstelwerk, met zorg aangebracht. Wabi Sabi.
De tijd dat we alles wegpleurden als het niet meer perfect was is gelukkig voorbij. Natuurlijk, we leven nog steeds in overvloed. Maar we repareren ook weer spullen. En we neigen er zelfs voorzichtig naar om ook mensen met een rimpel of een bizar deukje in de creatieve geest te waarderen. Wabi Sabi.
Lees het artikel dat ik schreef over WabiSabi voor Libelle Balance in 2011

Schoonheid van imperfectie

webtekst-150x150Wabisabi is een prachtig principe uit de Japanse filosofie en betekent, kort samengevat: de schoonheid van de imperfectie. De vijver leeft pas als het perfect rimpelloze oppervlak wordt bewogen door de kikker die er in springt. Marketing en reclame zijn bij uitstek gebieden waar ons jarenlang juist ‘perfectie’ werd voorgeschoteld. Het perfecte jongetje met petje grinnikt om z’n pindakaas. De perfecte vrouw steekt haar perfecte voet in een perfecte schoen. Om doodmoe van te worden, al die gladde perfectie. Beledigend, ook wel. Want tijdenlang leek het alsof imperfectie geen bestaansrecht meer had. Althans; niet in het openbaar, niet in de foto’s en films op t.v., in krant en tijdschrift. Dat geeft problemen natuurlijk, al was het maar omdat we zelf maar al te goed onze eigen imperfectie kennen en die dus steeds harder onzichtbaar proberen te maken. Botox. Sausjes. Alter ego’s. Tegelijkertijd werd het verlangen naar ‘echt genieten’ steeds heviger – gestimuleerd door diezelfde advertenties. Maar hoe kun je echt genieten als je je schaamt voor je imperfectie?

Perfectie houdt de dood buiten

Toegegeven. Perfectie lijkt aantrekkelijk. Het houdt de gedachte aan verval en de dood buiten. Zodra het duister zich aandient, in de vorm van slijtage, een vlek, een kras, een afgebroken pootje, verwijderden we het uit onze samenleving. Zelfs oude mensen, met rimpelige lichamen, hebben we liever niet in ons blikveld. Hoe dichter we het verval en de dood op onze hielen voelen, hoe krampachtiger we ons omringen met perfectie.

Transformatie wint van perfectie

Het lijkt daardoor misschien alsof wij, mensen, de baas zijn over de materie, maar misschien heeft de materie wel van ons gewonnen. Die begerenswaardige staat van perfectie is immers uitsluitend vol te houden door strikt levenloze voorwerpen. De vaas die nooit gebruikt wordt kan in alle rust perfect van vorm blijven. Een auto die altijd in de garage staat loopt nooit een deukje op en blijft prachtig in de lak zitten. Kiezen voor leven betekent bereid zijn te veranderen, een deukje op te lopen. Wijs worden betekent verdriet verwerken, pijn voelen. Wie die donkere kant van het leven buiten wil sluiten, komt nooit tot volle bloei.
Waar de donkere kant van het leven steeds voelbaarder aanwezig wordt – tijden van economische crisis, bezuinigingen, het wegvallen van zekerheden en meer rampspoed – is de perfectie al snel niet meer in stand te houden. De beweging, het leven, de ontwikkeling, de natuurlijke weg van ontstaan – groei – bloei – verval – transformatie wint van het statische levenloze perfecte.

Creatie is imperfect

oefeningbaartkunstWie schrijft of op een andere manier creeert, weet dat je creatie alleen in je hoofd perfect is. Tijdens het schrijven, schilderen, timmeren of tuinieren, heb je te maken met noodzakelijke praktische aanpassingen. Je verhaal gaat een andere kant op dan je had gepland. Het blauw dat je mengde blijkt paarser te zijn dan je het bedoelde. De elegante zwaluwstaartverbinding werkt niet goed met dit hout. Hoe dan ook: er komen barstjes in het perfecte beeld van wat je zou gaan maken, omdat je het maakt.
Kun je dat niet verdragen, blijf je verkrampt vasthouden aan hoe het had moeten worden, dan kun je niet creeren. Daarom is ‘de kunstenaar’, waaronder ik iedereen versta die iets nieuws toevoegt aan de wereld, materie, beeld, idee of evenement, per definitie overgeleverd aan wabi sabi. Geniet er maar van. Daar zonder zou er niets zijn. En vooral jij niet.
 

Writers block? Denk het niet.

Geplaatst op door

“Nou, ik ga gewoon zitten en dan begin ik te schrijven,” zeggen veel van mijn schrijfcursisten. Om er vervolgens met een diepe zucht aan toe te voegen: “Maar nu lukt het eventjes niet meer. Ik denk dat ik even een schrijfdipje heb. Een writers block.”
Oh? Ik denk van niet.
Als je een maaltijd wilt maken ga je toch ook niet gewoon maar staan om te koken tot het eventjes niet meer lukt?
Doe het op vergelijkbare manier. Schrijf in drie fases. En als je al begonnen was: gebruik deze drie schrijffases om fluitend over je schrijfdip heen te komen.
1 – Constructie
Maak even een korte schets van je verhaal zoals je dat wilt gaan schrijven. Hoe lang mag het worden? Begin bij waar het eindigt: is er een clou? Moet er een vervolg op komen? Gaat iedereen dood? Gebeurt er een wonder? Zorg dat je weet waar je heen moet als je de weg kwijt raakt tijdens het schrijven. Ook handig: onderzoek eventjes wie je hoofdpersoon is, wat de belangrijkste gebeurtenis wordt, waar je verhaal plaatsvindt, waarom het allemaal gebeurt en hoe het gebeurt. Weet je ook al voor wie je dit verhaal schrijft? De leeftijd van je doelgroep kan veel uitmaken. Eh… ja, het klopt: deze tips zijn gebaseerd op de 5 W’s: wie, wat, waar, waarom en whoe.
2- Gezegend schrijven
Ga nu gewoon zitten schrijven. Je weet waar je heen moet met je verhaal dus je kunt best een ommetje maken met een zijspoor of een afslag missen als je maar binnen het juiste aantal woorden bij de laatste regel aankomt. Je structuur zit in je hoofd, maar als je mazzel hebt schieten de schrijfgoden je te hulp en heb je het gevoel dat het verhaal zichzelf schrijft. Hopla! Houd de tijd in de gaten, want de schrijfgoden moeten er wel rekening mee houden dat je ook af en toe moet slapen, inspiratie of niet. Komt het moment dat je het eventjes niet meer weet, neem dan je constructie er bij en pak de draad weer op bij de volgende inrit.
3- Ambachtelijk schrijven
Klaar? Gefeliciteerd. Dat was lekker. En dan nu de laatste ronde: het ambachtelijk schrijven. De goden zijn namelijk Gul en Wijs maar ze weten de ballen van grammatica en het soepeltjes afwisselen van schrijfstijlen. Ga nog even over de tekst heen met je spellingscontrole. Veeg dubbele woorden weg door uit je woordenboek eufemismen te plukken die minstens zo mooi zijn. Verwijder de alinea’s die toch al overbodig zijn. Kill your darlings. ’t Wordt er alleen maar beter van als het korter is, echt waar. Laat je verhaal ook even lezen aan de meest onbeleefde bekende in je omgeving en vraag ‘m in het kort na te vertellen waar het verhaal over gaat. Zo weet je of je idee ook begrepen wordt uit je tekst.
Al deze fases hebben een andere schrijfsfeer. Probeer maar uit. En al lijkt het alsof je nu drie keer zo lang doet over je verhaal; uiteindelijk blijkt dat drie keer kort werken aan je verhaal een heel stuk minder lang duurt dan ineens lang achter elkaar schrijven tot je boinggggggg tegen een ‘schrijfdipje’ of writers block aan rent en je woorden voorgoed verloren gaan in een dampende koppijn.
Mooi doordoen, dus.
En als je er niet uitkomt mag je me mailen voor schrijfcoaching.