De Vampier-Hulpwerkwoordenbingokaart

Pas op!

Bovenstaande (hulp)werkwoorden kunnen een vampier zijn.
Dat wil zeggen: het zou kunnen zijn dat ze zelf eigenlijk vaak helemaal geen eigen betekenis blijken te hebben in je tekst. Vampierhulpwerkwoordbingowoorden zet je, vaak ongemerkt, in om je boodschap milder te maken, af te zwakken, minder stellig over te komen, voorzichtig te blijven.
Dat kost tijd en moeite voor je lezer. Die wil gewoon weten waar het nou eigenlijk over gaat.

Hoezo vampierwoorden

Als schrijver streef je ernaar dat elk woord een beeld oproept als het in de spiegel van de lezer kijkt.
Vampiers hebben geen spiegelbeeld. Daar herken je ze aan.
Ook vampierwoorden roepen geen beeld op. De hulpwerkwoorden van deze bingokaart zijn dan ook meestal extra’s, opgeklopte zinvulling.
Ook woorden als ‘een beetje, ergens, nogal, eigenlijk, meestal (!), toch, dus, tamelijk, … , bijna, dan ook, vaak en een stukje’ zijn meestal slecht vermomde vampieren. Het zijn kleffe knuffelwoordjes om je boodschap te verzachten of te maskeren dat je eigenlijk ook niet precies weet waar je het over hebt. Dat zie je vaak terug in overheids- en managementrapporten. Niks mis met knuffelen, maar niet in de hoop dat je harde boodschap onopgemerkt blijft.

Een vampierwoord (of knuffelwoord) versluiert of verdoezelt,
lispelt of charmeert, relativeert of sust,
maar voegt geen eigen betekenis toe aan je tekst.

Vermoed je dat zo’n woord weg kan?

Controleer het door hem in het hart te prikken met je deleteknop.
Als je zin bloedend in elkaar zakt en de hele strekking van de zin verandert zet je je extra werkwoord natuurlijk snel terug.

Als de zin er alleen maar duidelijker op wordt zonder voorzichtigheidswerkwoord, was je (hulp)werkwoord een vampierwerkwoord dat sissend in nevelen oplost.

Vouw nu de overgebleven beeldwoorden weer uit tot een heldere, kloppende zin en je kunt opgewekt fluitend verder.


VOORBEELD

‘Dat wil zeggen: het zou kunnen zijn dat ze zelf eigenlijk vaak helemaal geen eigen betekenis blijken te hebben in je tekst.’

zou kunnen zijn is een driekoppige vampier, ze is niet specifiek, eigenlijk en vaak zijn loze knuffelwoorden, blijken is overbodig, betekenis hebben is vaagtaal, de intro ‘Dat wil zeggen’ kan helemaal weg want je gaat het al zeggen.
De zin wordt dan, na een woeste vampierjacht:

‘Vampierhulpwerkwoorden en knuffelwoorden betekenen niks in je tekst.’
Wil je die boodschap verduidelijken, gebruik dan een nieuwe zin:
‘Ze verdoezelen je boodschap.’



Voor de kenners:

-Vampierwerkwoordenjacht is een klus voor in de ambachtelijke schrijffase, de redigeerronde.
-Een bijkomend voordeel van vampierjacht is dat je tekst er aanmerkelijk korter (en duidelijker) van wordt.
-Naast Vampierwoorden zijn er ook jeukwoorden, peuterwoorden en walmwoorden.
Als je daar toevallig al een bingokaart van gemaakt hebt zie ik ‘m graag ook even.

Familiegeschiedenis schrijven

“Ik heb vanochtend al zoveel over mezelf geleerd door meer van mijn familie te weten te komen!” Een van de deelnemers is tijdens de lunch helemaal opgetogen. Terecht. Niet alleen luisteren we naar elkaars familiegeschiedenis – altijd interessant -. Tijdens de cursusdag ‘Schrijf je familieverhaal’ is stamboomonderzoeker Yolanda Lippens erbij via Skype. “Geef je familienaam maar, dan ga ik intussen op zoek naar wat meer informatie over waar je vandaan komt,” belooft ze in de vroege ochtend.
En daar houdt ze zich aan. Terwijl Yolanda in alle rust stambomen onderzoekt voor ons, buigen wij ons over de kunst van het schrijven van een familieverhaal. Ik geef je drie belangrijke tips:

3 tips om je familieverhaal te schrijven

1- Beperk je research

Het is heel fijn om een paar mooie feiten te kennen over je voorouders. Maar je hoeft echt niet alles te weten. Ja, het is op te zoeken hoe het weer was op de geboortedag van je oma. Toch hoef je dat niet te weten als je in je verhaal niet toekomt aan de barre tocht door de bulderende sneeuwstorm die je overgrootvader moest ondernemen om haar aan te geven bij het gemeentehuis.

2- Kies een interessant moment

Stel: je weet op welke dag je grootouders trouwden. Je weet ook dat ze daarna introkken bij opa’s ouders omdat er geen geld was voor eigen woonruimte. Kies dan een moment uit hun leven om deze gegevens voelbaar te maken. Beschrijf bijvoorbeeld hoe de bruid voorzichtig haar geleende jurk uittrekt in het zolderkamertje dat ze hebben ingericht met een strozak om op te slapen en een houten kistje als tafel.

3- Schrijf de waarheid, niet de feiten

“We hadden het koud,” heeft je oma altijd verteld over haar aankomst in Nederland uit Indonesie, na een lange boottocht. Dat is dan de waarheid. Ook als het een feit is dat het die dag 28 graden was en de Nederlanders het aflegden van de hitte. Beschouw feiten als de genummerde punten die je met elkaar moet verbinden om een tekening zichtbaar te maken. Noem het feit als het je verhaal ondersteunt, laat het anders weg. En duikt er opeens eentje op die je hele tekening in de war gooit (het blijkt hartje winter te zijn inplaats van zomer), onderzoek dan even of het wel nodig is om je hele verhaal daarvoor om te gooien.

Volgende keer weer

De lunch – iedereen heeft iets lekkers meegebracht – is geweldig. Iedereen stuitert aan het einde van de dag van enthousiasme en schrijflust. En twee deelneemsters gaan naar huis met een schat aan nieuwe informatie over hun familiegschiedenis, dankzij de noeste zoekpartijen van Yolanda. Doen we nog eens, zo’n dag ‘Schrijf je familieverhaal’. Laat het me vast weten als je mee wilt doen.

Vertel me wanneer er weer een dag ‘Familieverhaal’ is

Dus we zijn familie!

Tinah achter haar computer“En die oudoom uit Groningen vertrok naar Amerika. Daar wilde hij meubelmaker worden, maar hij begon er uiteindelijk een koekjesfabriek,” vertelt Tinah Hekman me. Ze heeft al flink wat uitzoekwerk verricht om haar familieverhaal te kunnen schrijven. Een neef, die ze bij die zoektocht ontdekte, helpt haar. Dat is wel zo handig, want Tinah onderneemt ongelofelijk veel, zodat ze niet heel veel tijd heeft voor stamboomonderzoek. En ze is blind. Dat maakt het lastig om archieven in te duiken: niet alles is geschikt om te lezen via de braillebalk of voorleesapp van haar computer.

Ze kent die naam

“Grappig,” zeg ik. “Heb ik je wel eens verteld dat ik ook familiewortels in Groningen heb? En trouwens ook een achteroom die naar Amerika vertrok.” Maar ja, realiseer ik me, dat was natuurlijk in een bepaalde periode wel gebruikelijk in families die het niet zo breed hadden. Nieuwe kansen en zo.
Pas als ik bij de voordeur sta om weer te vertrekken bij Tinah herinner ik me de naam van mijn Amerikaanse achteroom. Als ik die noem deinst Tinah even achteruit. Ze kent die naam. Die staat ook op haar lijstje van familieleden. Even zwijgen we. Hoe het precies zit weten we nog niet, maar kennelijk zijn we een soort van familie van elkaar, Tinah en ik. Heel ver weg, maar toch. Het gevoel van verwantschap is er al jaren tussen ons, maar dit is toch wel even heel bijzonder. We omhelzen elkaar net even wat warmer dan voordat we dat wisten.

Een familieverhaal dat een boek waard is

“Als je maar lang genoeg zoekt ben je uiteindelijk van bijna iedereen wel een beetje familie,” relativeert mijn vader, die het op zich neemt om samen met Tinah’s neef alle stamboomlijnen door te meten. “Maar het blijft leuk om zo’n nieuw spoor te ontdekken.” En er zit beslist een mooi verhaal in. Een familieverhaal dat het waard is om er een boek van te maken. Daarvoor kwam ik trouwens bij Tinah langs. Op de foto zie je de doos met sterren die ik gebruikte om haar mijn schrijftechniek voor familieverhalen te laten voelen. Als je daar meer over wilt weten ben je welkom op de workshopdag ‘Schrijf je familieverhaal’, op 7 april in Arnhem.

Meer over de workshopdag ‘Schrijf je familieverhaal’

Boekpresentatie Zoeken in Westerbork

Yoeke Nagel: “Zodat de geschiedenis eens wat anders kan doen dan zich herhalen.”


Het klinkt misschien een beetje mal, maar ik had gisteren een heerlijke dag in Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Daar mocht ik mijn nieuwe boek presenteren: Zoeken – naar mijn moeders moeder die verdween in het verzet. Daar, op die plek, is mijn grootmoeder voor het laatst levend gezien. Nu stond ik daar met het boek over haar leven, dat van mijn moeder en van mij – een vlechtwerkje van levensverhalen die gekleurd zijn door de oorlog. Ik bood drie eerste exemplaren aan. Mijn moeder kreeg er natuurlijk eentje omdat ze zo dapper was om samen met mij het verleden in te duiken en er heelhuids weer uit te komen.
Dirk Mulder, de directeur van Herinneringscentrum Kamp Westerbork, kreeg er eentje omdat hij de geschiedenis naar het heden haalt met zijn werk, zodat we daar onze conclusies aan kunnen verbinden.
En Sammy, mijn jongste dochter, kreeg er eentje omdat zij haar eigen toekomst vormgeeft met de geschiedenis als voedingsbron.
Ik was ontroerd door een prachtige speech van directeur Dirk Mulder, die vertelde dat dit een boek is uit ‘de nieuwe serie boeken’ die we kunnen verwachten van de volgende generatie. “Heeft dit boek bestaansrecht?” vroeg hij zich af. Dat maakte me wat zenuwachtig, maar gelukkig vond hij van wel. “Zeg je dat niet tegen alle meisjes?” vroeg ik hem naderhand natuurlijk stiekem. Hij lachte. “Nee, dat is niet zo. Want veel boeken van ‘volgende generaties’ vind ik wat verbitterd. Daar wordt soms leed in geclaimd dat niet van de schrijver is. Dat helpt niet. Dit wel.”
Dat is wel een  compliment waar ik wat stil van word omdat het precies is wat ik hoopte te doen met mijn boek ‘Zoeken’: de verhalen van drie generaties opstandige vrouwen vertellen met waardering en groot respect voor hoe ieder haar eigen lasten van de geschiedenis draagt.
Mijn moeders verhaal ontroerde me omdat ze in haar eigen woorden haar moeder voorstelde aan ons, de mensen in de zaal. Een vriendin zei het mooi: “Je kon zien hoe ze, breekbaar, uiteen viel in drie vrouwen; het meisje dat nog altijd haar moeder mist, de gedistingeerde en bewuste vrouw nu en jouw moeder.” Prachtig he? En zo was het ook echt.
En mijn eigen verhaal kun je hier lezen, als je wilt.
speech Yoeke boekpresentatie Zoeken
De kleinzoon van mijn verdwenen grootmoeder, Robert Pot, maakte prachtige foto’s van het hele gebeuren. Hem moet je hebben hoor, voor fotoreportages van bijzondere momenten.
En wil je mijn boek bestellen? Heel graag. Dat kan online, of via je boekhandel.
Boek ‘Zoeken’ bestellen

Keukenrol

Zorg
In de winkel zocht ik
naar een keukenrol zonder plaatjes.
Zo’n fijne, lege keukenrol.
Ze waren op.
Zuchtend legde ik toen maar
een andere in mijn karretje.
Maar toen ik vanochtend zag
dat het bloemenrandje
naar beneden hing
heb ik toch maar even
de knop losgedraaid
en de rol omgekeerd
anders zou het sneu zijn.

intensieve schrijfweek met schrijfcoaching

Intensieve schrijfweek in Nederland

Intensieve schrijfweek met schrijfcoachingEen week lang ongestoord werken aan je boek. Meters maken. In elke fase van je schrijfwerk doet een intensieve schrijfweek wonderen. Je hebt geen afleiding van je gewone dagritme, je gezin of je normale werk, je kunt je volledig concentreren op je verhaallijn, je schrijft of redigeert op elk moment dat het je uitkomt. Bovendien zit je niet in je eentje te worstelen met je boek. Elke dag heb je overleg met je schrijfcoach. En je blijft gewoon in Nederland dus in geval van nood ben je zo weer thuis.

Maak een schrijfplan met een schrijfcoach

Je start je schrijfweek met een schrijfcoachingsconsult van twee uur. Op de eerste dag van je week, of zelfs vooraf, maak je samen met een professionele schrijfcoach een schrijfplan voor je week. Dan heb je een realistische opzet voor je werk. De structuur van je boek, je werkuren, maar ook de momenten van ‘creatieve stilte’ geven je houvast. Daardoor weet je wat de speelruimte is voor jou en voor je boek.

Schrijfweek met ondersteuning

Schrijfweek in Hofstede Het KlaphekElke dag komt je schrijfcoach nu even bij je langs om te horen hoe het gaat met jou en met je boek. Ze heeft dan al gelezen wat jij de vorige dag schreef en geeft je verhelderende vragen, tips en toejuichingen over je werk. Je bespreekt wat je vandaag gaat schrijven en als je twijfelt heb je je professionele sparringpartner bij de hand. Je schrijfcoach helpt je ook aan een goede basis voor samenwerking met je innerlijk criticus. Is je inspiratie even opgedroogd, dan denkt ze met je mee zodat je je volgende hoofdstuk weer lachend in gaat.

Hoe houd je het vol

Schitterende omgeving voor schrijfinspiratieEen hele week schrijven houd je vol door bewust af en toe niet te schrijven. Deze creatieve stilte neem je door dagelijks een wandeling te maken, of een eindje te fietsen*) in de prachtige omgeving: de Overbetuwe. Je moet wel, trouwens, want je ruime schrijfatelier, in Bed & Breakfast Hofstede Het Klaphek in Randwijk, ligt op tien minuten fietsafstand van de dichtstbijzijnde supermarkt. Op woensdag en zaterdag is er markt in het bruisende Wageningen, waar je met het veerpontje naar toe kunt. Vind je jouw schrijfinspiratie in een grotere stad, dan ligt de metropool Arnhem aan je voeten op drie kwartier fietsafstand. Hoe houd je het vol? Het is gewoon zonde van je geld als je een schrijfdag voorbij laat gaan zonder te schrijven: je schrijfcoach is je ondersteuning en je stok achter de deur.

Wanneer is een intensieve schrijfweek slim voor jou

* Voordat je begint aan je boek

Je maakt samen met je schrijfcoach een schrijfplan, een opzet voor je boek, een overzicht van hoofdstukken die logisch in elkaar doorlopen. Bovendien maak je een Creatiepentagram dat je houvast geeft bij het maken van verstandige schrijfkeuzes.

* Als je een stoffig schrijfplan nu echt wilt uitvoeren

Je bent al een keer begonnen en ook weer gestopt met je boek. Te weinig tijd, geen inspiratie meer, te veel andere dingen, geen zin meer, je had een goede reden om het even te laten liggen. Met een intensieve schrijfweek krijg je er weer zin in. Bovendien helpt de begeleiding van je schrijfcoach je om een weg in te slaan die je zelf kunt volhouden, deze keer, tot je boek af is.

* Als je steeds twijfelt over je schrijfwerk

Je schrijft al een tijd aan je boek maar je blijft je afvragen of je nou wel op de goede weg zit. Is dit een aanpak die werkt? Is hier belangstelling voor? Moet het wel in deze stijl? Is dit duidelijk genoeg? Voor deze vragen heb je een schrijfcoach, die je dagelijks professionele adviezen geeft over je werk en je helpt om de juiste vorm te vinden – en te houden.

* Als je een deadline wilt halen

Zit er een uitgever of een scriptiebegeleider op je werk te wachten? Er zijn schrijvers die er jaloers op zouden zijn! Maar voor jou is het misschien een drama. Een intensieve schrijfweek biedt je de beste kans om je deadline te halen. Je schrijfcoach mept je er doorheen met zachte hand en professionele tips. Doordat je je tekst steeds laat lezen weet je bovendien dat je straks ook echt iets moois inlevert.

* In de redigeerfase van je manuscript

Je hebt je manuscript al klaar? Dan begint de redigeerfase. Een intensieve schrijfweek maakt dat je met frisse moed je hele werk nog een keer kritisch kunt doornemen. Om het nog beter te maken dan het al is. Je schrijfcoach kijkt over je schouder mee. Dat is je eerste lezer die echt aan jouw kant staat en je praktische tips geeft over het redigeren van je boek.

  • Liever zonder schrijfcoach aan het schrijven?
    Moet je doen. Betaal je iets meer voor je B&B maar je zit evengoed in een prachtige schrijfomgeving.

Je luxe schrijflocatie met schrijfcoaching 

De kleine lettertjes voor je intensieve schrijfweek

-Je schrijfcoach is Yoeke Nagel, auteur van o.a. ‘Schrijven met het Creatiepentagram’.
Je betaalt 550 euro plus btw voor 5 dagen intensieve schrijfcoaching op locatie. (vanaf 1 januari 2018 is de prijs 600 euro)
-Je schrijflocatie is B&B Hofstede Het Klaphek, Bredeweg 69 in Randwijk.
Voor 500 euro plus btw heb je een luxe schrijfatelier, voor 6 nachten schrijfretraite met schrijftafel, tweepersoonsbed, wifi, tuin, w.c. en douche.
-*) Een fiets heb je er bij voor 50 euro (hele schrijfweek), een meditatiekussentje kun je lenen, folders over de prachtige omgeving vind je in de B&B.
-Bespreken doe je na overleg met Yoeke en Het Klaphek, om zeker te weten dat er plek is voor je.

Op de foto zie je auteur Jennifer Hanenberg-Elders tijdens haar intensieve schrijfweek in Randwijk.
Ssssssst… Haar boek is al bijna af!

Jennifer Hanenberg maakte schrijfmeters in Randwijk
 
 

Mijn familieverhaal schrijven

“Daar moet je eens een boek over schrijven,” zei mijn verkering twintig jaar geleden. Ik had hem verteld over het bijzondere leven van mijn grootmoeder, die in de oorlog in het communistische verzet stapte. Mijn familieverhaal. Losse flarden spannende geschiedenis had ik in de loop der jaren over haar gehoord, maar een heel boek over haar leven was er niet. Een gat in de geschiedenis dat ik graag persoonlijk wilde vullen. Dus begon ik met schrijven.
De verkering verdween uit mijn leven, het boek over mijn grootmoeder bleef. Nou ja, in mijn hoofd dan. Een paar opzetjes verdwenen weer uit mijn computer, of ze nou wel of niet goed genoeg waren. Pas drie jaar geleden begon ik er echt aan. Door gesprekken te voeren met mijn moeder, de dochter van die interessante grootmoeder. Ik ontdekte dat mijn moeder zelf minstens zo interessant is als haar moeder. En alles wat er ooit in mijn familie gebeurd was, bleek ook weer invloed te hebben op mijn eigen leven. Zo werd dat boek dat ik wilde schrijven alleen maar ingewikkelder.

Schrijven als je niet alle feiten kent

Niet alleen het verhaal dat ik wilde vertellen was ingewikkeld, ik moest ook goed nadenken over hoe ik dat dan zou moeten vertellen. Welke structuur geef je een verhaal als je het leven van twee of misschien wel drie mensen tegelijk wilt beschrijven, die in verschillende tijdperken hun volwassen overwegingen maken over hun keuzes? En hoe ga je om met het feit dat je niet alle feiten kent? Dat sommige feiten zelfs voortdurende door andere feiten worden tegengesproken? Dat de ene bron met veel overtuiging precies het tegenovergestelde beweert van wat de ander zegt?

Familieverhaal schrijven

Dertien boeken schreef en publiceerde ik tot nu toe. Allemaal met kop en staart. Maar het schrijven van een boek over mijn familieverhaal mikte me in een woordworsteling van twee jaar. Toen snapte ik opeens hoe je zoiets doet. En precies op dat moment belde, totaal uit het niets, een enthousiast stamboomzoeker, Yolanda Lippens. Of ik misschien een workshop ‘Familieverhaal schrijven’ wilde geven. Dat zal wel toeval zijn.
Maar het leidt er wel toe dat je je nu, voor het eerst, op mijn nieuwe schrijfcursusagenda voor een workshopdag ‘Schrijf je familieverhaal’ kunt inschrijven. Samen met Yolanda. Zij kan je alles vertellen over stamboomonderzoek, ik ga je helpen om jouw familieverhaal te schrijven.
En omdat je misschien eerst andere dingen wilt schrijven bied ik je nog drie andere complete schrijfcursussen aan, die in oktober al beginnen.
NB: de foto’s op deze pagina zijn allemaal van andere families dan de mijne

Cursus Creatief Schrijven – 6 avonden
Cursus Schrijven voor Ondernemers – 6 vrijdagmiddagen
De M-serie – 3 avonden Masterclass
Schrijf je familieverhaal – 1 dag

Schrijfcursussen en meer

Show don't tell – dialogen

Laat eens iemand anders aan het woord. Als je je hoofdpersonen een gesprekje laat voeren vertellen zij het verhaal, niet jij. Da’s weer eens wat anders. Een statische situatie wordt ermee opgevrolijkt en krijgt betekenis.

Show, do tell

Heb je geen dialoog nodig voor het geven van informatie? Gebruik ‘m dan om een karakter, een situatie of de onderlinge verhoudingen te laten zien. Laten zien. Show. Als in ‘show, don’t tell’. Hoewel dat dus eigenlijk wel degelijk ’tell’ is. Niet de informatie geven. Laten horen hoe het eigenlijk zit.

Al 70 jaar

Show:
“Dat zijn narcissen”, zei ze, terwijl ze met haar knokige hand naar het rode tulpenveld wees. Voorzichtig liet hij zich zakken op het bankje waar hij haar rolstoel naast had gemanoeuvreerd.
“Dat weet ik toch,” antwoordde hij, en glimlachte naar haar zoals hij dat de afgelopen 70 jaar altijd had gedaan.
Don’t tell:
Hij bleef veel geduld houden met zijn dementerende vrouw.

Nu is het haar zaak

Show:
Met venijnige knipjes beet de snoeischaar in de onderkant van de bos rozen. Ze draaide zich om zonder haar werk te stoppen. “Dat zijn narcissen,” riep ze de winkel in. “Die kunnen niet bij lelies.”
De oude bloemist stak zwijgend een nieuwe bloem in de grafkrans. “Dat weet ik toch,” mompelde hij hoofdschuddend. Het was alsof ze zich niet eens meer wilde herinneren dat ze het vak ooit van hem zelf geleerd had.
Don’t tell:
Zijn dochter nam de zaak over en behandelt hem daarna respectloos.
 
 

Was mijn huis maar de 2e Kamer

Meestal ken ik de mensen die bij me thuis komen. Vandaag wandelen er 14 volslagen onbekenden door mijn huis met keurende blikken. Ze knikken of schudden hun hoofd bij het zien van de ‘natuurlijke tuin’. Ze adviseren me om ‘retro-keuken’ te zeggen en ‘vintage badkamer’. Ze bewonderen de magnolia die helemaal volgens planning vanochtend op z’n allermooist is. Ze komen gezellig aan tafel zitten, nemen tot mijn grote plezier een speculaasje of een glaasje water en vullen de kaart in waarmee de makelaar ze later informatie kan sturen over dit heerlijke, lichte, ruime huis.

Dwarsdoorsnede

Als ik blogs zou schrijven om indruk te maken zou ik de samenstelling van de kijkersgroep zelf bedacht hebben. Het is de perfecte line-up voor ‘een doorsnede van de Nederlandse samenleving’. Nee echt, als de Tweede Kamer samengesteld zou worden met de kijkers van mijn huis, dan leefden we in een rechtvaardig land!

1 tot 20 in Swahili

De eerste bezoekers zijn een alleenstaande papa met een vrolijk meisje van een jaar of acht, dat ook wel graag wil weten wat er achter dat gordijn op zolder zit.
Dan een zwarte vrouw en een witte man met een springerige kleuter die de traptreden telt in de drie talen die hij al kent: Engels, Nederlands en Swahili. Eerst wil hij alleen een speculaasje en eentje voor papa en mama, dan wil hij ook wel wat drinken en dan wil hij op de w.c. boven en telt opnieuw als hij weer naar beneden loopt en dan nog twee speculaasjes.
Het liefst zou ik eventjes noteren wat 1 tot 20 is in het Swahili, maar mijn verkering is al begonnen met het rondleiden van de nieuwe kijkers: twee jonge vrouwen die duidelijk gewend zijn om te klussen. Je ziet het aan hoe ze rondkijken, de boormachine al bijna zichtbaar in de aanslag: …’en dan kan dit muurtje er uit en die balken daar schuren we op’…
Een jong stel dat de kinderen even bij oma heeft gedropt noemt het enthousiast ‘Een huis met mogelijkheden’. Voor een makelaar is dat een belediging geloof ik, maar zij vinden het juist leuk.
In het laatste half uurtje staat er opnieuw een alleenstaande papa voor de deur, nu met twee verlegen pubers. Hij stelt moeilijke vragen: ‘Waar gaat dit pijpje naar toe? En waarom zit er een verlaagd plafonnetje in de keuken?’ zodat ik mijn huis zie zoals ik het nog nooit gezien heb.
Even wachten we nog af of er nog oudere echtpaar en een gehandicapte komen, maar helemaal compleet wordt onze stalenkaart van de Nederlandse samenleving toch niet: om drie uur verklaren we onze OpenHuizenDag voor beeindigd.

Stolwijkpad 8 in Arnhem

Ik prijs me gelukkig dat zoveel verschillende en leuke mensen de weg naar Stolwijkpad 8 in Arnhem gevonden hebben. Een leuk huis verdient leuke bewoners. Misschien heb ik vandaag de volgende bewoners wel ontmoet. Ik gun het ze allemaal, deze plek met magnolia. En als je ook nog belangstelling hebt: gewoon even een afspraak maken met makelaar Puntman.

Terugkomdag voor schrijvers

Blieft u een granaatappelpitje?

Morgen is het OpenHuisDag. De ene helft van Nederland stelt dan een te verkopen huis open zodat de andere helft van Nederland langs kan komen om er in rond te kijken en een bod te doen.
Ik hoor bij de eerste helft en verwacht drommen kijkers in mijn tekoopstaande huis.
Ik ga namelijk een Klassieke Techniek uitproberen: granaatappelpitjes.
De geschiedenis geeft ons immers eindeloos veel voorbeelden van hoe je iemand overhaalt om op een plek te blijven of er juist vandaan te gaan: eten.

Paradijs

Bekend voorbeeld is natuurlijk (ik noem het nog een keer, dan houden we er over op voor altijd) die appel.
Adam en Eva wandelen door het paradijs, niks te beleven, Eva pakt een appel aan van een slang en meteen hebben ze Kennis van Goed en Kwaad en daarmee gewapend mogen ze dat saaie paradijs uit, het avontuur tegemoet. Lang verhaal. Google rustig eens na.

Granaatappel tegen relatieproblemen

Of het nu lang voor of ver na die appel was, daar wil ik van af zijn, maar de oude Grieken letten ook goed op wat ze aten. Zij kenden het verhaal van Persephone, de dochter van Demeter. Beeldschoon was zij, zodat Hades, god van de onderwereld verliefd op haar werd. Hij ontvoerde haar naar zijn rijk, waar ze zijn koningin zou worden. Dat is niet netjes. Je houdt problemen met je partner als je haar tegen haar eigen wil in bij je wilt houden. Daarom zette Hades haar een schoteltje voor met een granaatappel er op. Nee, wacht, dat was wel degelijk een slimme zet.

Waar je eet ben je thuis

Persephone beperkt zich heel bescheiden tot het eten van zes granaatappelpitjes. Haar moeder schakelt intussen hulptroepen in om haar weg te halen bij Hades. Maar omdat die gulzige Persephone al zes granaatappelpitjes heeft gegeten bij haar man, kan ze maar zes maanden per jaar mee met haar moeder. De andere zes maanden blijft ze bij hem. De regel van de goden is immers – daar zijn Ze heel duidelijk in – als je ergens wat eet, ben je er thuis.

Stolwijkpad 8 in Arnhem

De koffie staat klaar op Stolwijkpad 8 ArnhemWe kunnen leren van de geschiedenis. Vooral als ons huis te koop staat, zoals het mijne. Daarom heb ik een gul dienblad met heerlijke traktaties klaargezet voor de mensen die morgen komen kijken of ze in dit prachtige, ruime, lichte en gezellige huis in een kindvriendelijke omgeving met veel groen en een supermarkt vlakbij, alsmede scholen en sportvoorzieningen – Stolwijkpad 8 in het beeldschone Arnhem, bieden vanaf 160.000 euro – willen wonen.
Omdat ik wel voorzie dat geinteresseerde kijkers het meteen doorhebben als ik ze granaatappelpitjes serveer houd ik het bij hopjes en speculaasjes, maar het zou mij verbazen als er morgen geen koper tussen die knabbelaars zit. Ik houd je op de hoogte.

1 april 2017: OpenHuisDag op Stolwijkpad 8 in Arnhem
welkom tussen 11.00 en 15.00 uur.
De koffie staat klaar. Met een speculaasje. Pak gerust. Neem er zes.

Kijk hier alvast hoe leuk dat huis is

Stolwijkpad 8 Arnhem staat te koop