Snelle service van de goden

Soms werken Ze opeens pijlsnel


Met grote moeite scheurde ik me uit mijn bed op zaterdagochtend. Tijd voor mijn reis naar het trainingsweekend met Vivianne Crowley, een gewaardeerde docente die ons onder andere zou meenemen in een Samhain ritueel.
Beetje vroeg in het jaar, maar ja.
Samhain is het jaarfeest waarbij afscheid nemen en loslaten een belangrijke rol speelt. Geen lichtzinnig feestje dus, maar een pittig weekeinde zou het worden. Voor voorbereidingen had ik totaal geen tijd gehad: de hele week al volgden de afspraken elkaar op. Leuk, maar ook vermoeiend.

Je zou het kunnen krijgen

Daardoor kwam ik er pas in de auto aan toe – anderhalf uur rijden is voor zoiets wel genoeg – om na te denken over de vraag die Vivianne de deelnemers vooraf stelde: waarvan zou je zelf afscheid willen nemen?
In zulke gevallen moet je altijd voorzichtig zijn met wat je vraagt, want je zou het kunnen krijgen. Op de gekste momenten horen de goden je verzoeken en beantwoorden die soms met een griezelig gevoel voor humor.
De vraag om ‘meer rust’ bijvoorbeeld zou wel eens kunnen leiden tot een heftige blessure waardoor je niet meer kunt werken. En ‘minder werk’ is al helemaal geen goed verzoek, omdat ik als zelfstandig ondernemer geniet van leuke klussen en er ook nog eens financieel afhankelijk van ben. Uiteindelijk besloot ik mijn ‘afscheidsverzoek’ weloverwogen te formuleren als: ‘Minder jachtig in het leven staan en toch volop genieten van overvloed.’

Vrolijke smiley

Zodra ik aankwam op de prachtige locatie waar het weekeinde gepland was viel het me al op dat het er behoorlijk rustig was. Deelnemers aan een paganistische training kunnen nogal eens buitengewoon levenslustig en eh… hoorbaar zijn. Nu niet.
Ik dwaalde door lege gangen, opende zelfs hier en daar een zaaldeur… Niemand.
Uiteindelijk sms-te ik dus de organisatrice van het geheel maar. ‘In welke zaal zitten we eigenlijk?’
Op mijn schermpje verscheen het antwoord, met een vrolijke smiley erbij: ‘In Zaal Vijf. Half november, trouwens.’

Toeoeoeoet…

Ik ben inmiddels heel wat wonderen gewend. Maar de snelheid waarmee de goden dit keer mijn verzoek om een minder jachtig leven inwilligden, sloeg alles. In grote dankbaarheid en met een brede grijns stapte ik weer in m’n nog warme auto en reed in anderhalf uur terug naar huis. Heel rustig. Om lekker te genieten van een onverwachte vrije dag.

Een weckfles met hoop

 
 

Hoop kan veel vormen aannemen


Het was haar laatste werkdag. Voorlopig. Niemand wist iets en zo wilde ze het ook.
Toen ze de hoek om reed zag ze al dat er iets aan de hand was. Aan haar voordeur hingen roze ballonnen. Twee grote roze linten wapperden er vrolijk omheen. Op het kartonnen bord in het midden stond haar naam.
Nog voordat ze de sleutel kon omkeren in het slot werd de deur opengegooid en daar stonden haar dochter met haar allerbeste vriendin en haar zoon. Ze straalden van trots en enthousiasme.
‘Je krijgt een feestje van ons!’ ‘Kom, kom!’ ‘Er is ook taart!’ riepen ze door elkaar.
Armen om haar heen. Vrolijkheid. Haar lievelingsmuziek uit de kamer en kaarslicht.
De tafel was prachtig gedekt en uit de keuken huppelde een neveltje geuren hen tegemoet. Gezonde maaltijd. Verse, zelfgemaakte gerechten met veel kruiden. Haar wangen kriebelden van de tranen. Ze lachte. Iemand gaf haar een zakdoekje aan. En nog eentje. Zo blij was ze de afgelopen anderhalf jaar niet meer geweest. Wat mooi! Wat lief! Ze lachte en snoot haar neus opnieuw. Als ze nu diep zou ademen zou er een brul uit haar keel komen die nooit meer zou stoppen. Zoveel blij moest er eigenlijk nog uit. Of iets anders. Maar wel een brul.
Haar kaken en wangen hadden al lang geen lach meer gevormd en toch waren de spieren die ze daarvoor nodig had vanzelf weer tot leven gekomen. Alles leefde.
Eerst aten ze taart. Met hun vingers. Ze zongen mee met de liedjes die de twee meiden kennelijk zorgvuldig voor haar hadden uitgezocht en op een stickje hadden gezet. De champagnekurk raakte het plafond. Applaus. Toen aten ze, samen aan tafel, de ballonnen aan de lamp wiegden op de warme dampen uit de pannen en op de trillingen van haar stem, hun gelach, iemand gaf haar een zakdoekje, de muziek, de levendige gesprekken, het licht van de kaarsen, de smaak van dit heerlijke eten, vers gekookt, met liefde bereid. Voor haar. Er waren pakjes. De muziek, op haar Ipod. Een prachtig ingepakt setje flesjes met een homeopathisch middel om het gemakkelijker te maken voor haar. Een klein spelletje. Een foto.
Na het eten pakte haar dochter haar hand. Haar allerbeste vriendin legde een arm om haar heen. Haar zoon liep voor ze uit naar de badkamer en opende, als een portier in livrei, met een diepe buiging de deur. ‘Mag ik u verzoeken?’
Ze glimlachte en maakte een kniksje. Wat werd hij al groot. ‘Heel graag, meneer, dank u vriendelijk.’ Zelfs de badkamer hadden ze mooi gemaakt. Ook hier de roze ballonnen. Steeds vijf kaarsen bij elkaar op een schotel, in elke hoek eentje. De muziek. Een arm om haar heen. De allerbeste vriendin pakte de tondeuse en gaf hem aan haar. Met een elegant gebaar overhandigde zij hem als eerste aan haar dochter. Iemand gaf haar een zakdoekje. Ze keek in de spiegel, zwaaide eventjes en sloot haar ogen. ‘Begin maar vooraan,’ zei ze. De linkerkant deed haar dochter. De rechterkant deed de beste vriendin. De achterkant deed haar zoon.

Je kunt haar o.a. doneren bij Locks of Love die er pruiken van maakt voor kinderen.


Ze konden er de glazen weckfles half mee vullen. Die ging morgen mee. Dit keer zou haar haar niet uitvallen. Het leven zelf had ze in die pot. De muziek. De arm om haar heen. Taart. Ze lachte. Een zakdoekje. Nog nooit was ze zo gelukkig begonnen aan een serie bestralingen.
Met dank aan mijn prachtige nicht Rosa M.

Zelf een ritueel maken

Zelf een ritueel maken is het beste glijmiddel om de stap van toen naar straks te zetten. Elke grote verandering wordt namelijk simpeler als je er, met een ritueel, aandacht aan besteedt.
Rituelen laten de drempel tussen twee levensfases fluorescerend oplichten. Een geboorte, een overlijden, een huwelijk, maar ook een echtscheiding, het behalen van een diploma, een nieuwe baan, een nieuw seizoen… perfecte momenten voor een zelfgemaakt ritueel met betekenisvolle, magische handelingen. Huh? Nou, gewoon.

Een ritueel maken: leuk en zinvol

Elke handeling waar bewust een intentie aan wordt gekoppeld is een magische handeling. Een ritueel, groot of klein. Of het nou het vouwen van de handen voor een gebed is, zout over je schouder gooien als je ruzie hebt gehad, de ander gezondheid toewensen bij het drinken van een glas, stofzuigen na een heftige ruzie of intense fijn-dat-je-er-weer-bent-seks na lange afwezigheid. Of een cirkel van vrienden die letterlijk om je heen staan en je allemaal iets goeds toewensen voor je 50e verjaardag.
Voor handvast- en trouwrituelen vind je hierbij een pdf met een handleiding om zelf een ritueel te maken.

Iemand die een ritueel met me bedenkt?

Als je wilt overleggen wat wel en niet werkt, of liever samen met mij een ritueel bedenkt, dan weet je me te vinden. Je kunt me ook inhuren om het ritueel betekenisvol en heel persoonlijk met je uit te voeren.
Meer voorbeelden van rituelen en hun functie via deze pagina.
Download de pdf ritueelmaken (alleen voor eigen gebruik)
 
rituelen maken veranderingen makkelijker 

De kracht van rituelen

 
De waarde van rituelen is groot, maar de waarde van liefde is groter.
Met liefde en aandacht uitgevoerd, welbewust samen met geestverwanten, ongeacht hun spirituele achtergrond
is de waarde van rituelen misschien voor sommigen wel te groot.

Het lijkt dan opeens te gaan om een serie handelingen die in een bepaalde volgorde en door een bepaald aantal personen moet worden uitgevoerd, inplaats van om de waardevolle en integere intentie van rituelen.
Tot ieders spijt moest ik daardoor op dringend verzoek uit religieuze kringen het veelgelezen blog over een waardevol huwelijksritueel dat ik samen met een kerkelijk geestelijke uitvoerde, verwijderen.


“People should not worry as much about what they do but rather about what they are.
If they and their ways are good, then their deeds are radiant.
If you are righteous, then what you do will also be righteous.
We should not think that holiness is based on what we do
but rather on what we are,
for it is not our works which sanctify us
but we who sanctify our works.”

– Meister Eckhart –