Je schrijflust moet verdubbelen

schrijflustWe lezen gemiddeld vijftien uur per week. In 1975 was dat nog zes uur.
Wat we lezen is wel anders dan toen. Van literaire meesterwerken zijn we overgeschakeld op korte, informatieve, gezellige en tussendoorteksten.
Niet geschreven door woordkunstenaars, maar door jou en mij.
Meer dan twee keer zo vaak zou dus ook bezig moeten zijn met het zoeken van de juiste woorden, met het formuleren van een goede zin, met het beeldhouwen van je gedachten in tekst.

Woordengolven op internet

Dat blijkt uit een onderzoek van de Stichting Lezen. En het is logisch, die verdubbeling van onze tekstactiviteiten. We bloggen, mailen, twitteren en facebooken ons een slag in de rondte. Fijn, voor wie toch al inkt door de aderen had vloeien. Creatief schrijvers blijven. Maar als je terug kijkt naar schrijflust in of voor 1975 zie je duidelijk dat dat helemaal niet voor zo veel mensen geldt.

Zonder schrijflust raak je niet

Toen, voor onze woordengolven op internet, schreef je alleen als je er zin in had. Of als het echt moest; een briefje aan oma, bijvoorbeeld. Nu moet je, als niet-schrijver, hoe dan ook je toetsenbord bestijgen om er woorden uit te rammelen.
Dat is vervelend om te doen.
Het is ook vervelend om te lezen.
Want teksten die zonder schrijflust zijn geschreven, raken vaak de kern niet: het hart van de lezer.

Lustopwekkend

Daarom: eis niet van jezelf dat je schrijflust spontaan ontstaat, alleen maar omdat je nu eenmaal meer dan twee keer zo vaak schrijft als vroeger.
Laat je schrijflust opwekken en wakker kietelen op een vrolijke cursusdag.

Workshop Schatschrijven

Schatschrijven. Voor het opvoeren van je schrijflust.
Zondag 17 maart in Amersfoort.
Je kunt er nog bij.
 

Tasjes lezen? Fake!

De vrouw zegt toch altijd meer dan de tas


Groot in de Telegraaf: het onderzoek van ‘een graanonbijtproducent’ toont een lijst van de spullen die een vrouw in haar handtas met zich meezeult. Da’s natuurlijk interessant voor een damestasjeslezer zoals ik.
(Meer over damestasjeslezen)
Kellogs, van die cornflakes, liet 2049 vrouwen in de UK hun tas omkieperen om te checken wat ze bij zich hadden. Zeggen ze.
En in die tassen, zeggen ze, vonden ze de tien belangrijkste voorwerpen die vrouwen met zich meedragen.
Sleutels, pennen, zakdoekjes en paracetamol staan hoog op de lijst. Een snack, en dan meestal ook de Kellogs Mini Bar of zoiets, zit er ook in. Zeggen ze.
Nou heb ik natuurlijk inmiddels al heel wat tassen van binnen gezien. Ik las er om precies te zijn 3643.
En het valt me op dat vrouwen in de UK heel anders zouden moeten zijn dan wij, Nederlandse en Belgische vrouwen. Of eh… dat zou natuurlijk ook kunnen, het onderzoek is gewoon fake. Geen telefoon in de tassen (wat alleen maar kan als de tassen bij de dames thuis zijn gelezen, want dan ligt ie naast haar of op het aanrecht, maar aangezien er maar twee maanden tijd besteed is aan het onderzoek kan dat niet zo zijn). Geen snoeppapiertjes of ander grof leefgruis (wat alleen maar kan als de tassen van tevoren zijn gecensureerd door de draagsters ervan). Geen borstel (terwijl juist Engelse vrouwen vaak extra aandacht besteden aan een spotless voorkomen en een onschuldige haardracht).
Wel porno dvd’s, ‘intimate toys’, Tarotkaarten, een voodoopoppetje en de eerste schoenen van de dochter…
Okee, tarotkaarten, damesspeelgoed (gebruikt en ongebruikt) en een bijzondere sleutelhanger zie ik ook wel eens in een tas. Maar de rest ben ik nog nooit tegengekomen. De Engelse vrouw kan dus A) andere overlevingssymbolen bij zich willen dragen dan wij. Of B) het is fake.
En dan verdenk ik de Engelse vrouw ervan dat zij de cornflakes-tellers van Kellogs gewoon bij de neus heeft genomen door haar tas effe stevig bij te stellen. Gniffelend. Dit eruit. Dat erin. Kun je lachen met die ontbijtboeren.
Toch blijft de conclusie van de onderzoekers hetzelfde als die van mij: de damestas bevat het geheime gereedschap dat een vrouw denkt nodig te hebben om te overleven in deze wereld. ‘Voor het geval dat’ heeft ze haar leven aan haar schouder hangen.
Maar om ze te vertellen wat het betekent om zes lipsticks, een stemvork en een stukje olijfhout in je tas te hebben, daar zou Kellogs me gerust een keertje voor mogen inhuren.
Of de Telegraaf natuurlijk, maar die hebben al eens een artikel gehad over ‘Damestasjeslezen – het orakel dat je bij je draagt’.
Lees ‘m effe zelf,dat onderzoek:
http://www.kelloggs.co.uk/whatson/pressoffice/News/special-k/women-literally-do-carry-everything-but-the-kitchen-sink-in-their-handbag