Ik ben je lezer

Geplaatst op september 21, 2015september 21, 2015 door admin

Lieve Blogger,
Je bent met je gedachten bij mij als je je nieuwe blog schrijft. Dat waardeer ik.
Daardoor is je tekst vaak toegespitst op mijn belangstelling, mijn vragen, mijn ervaringen.
Je hoopt natuurlijk ook dat je blog door heel veel mensen gelezen wordt.
Dat snap ik. En ik gun het ze ook. Net zo goed als ik het jou gun dat je je ideeen met veel mensen kunt delen doordat ze je blog bekijken.
Maar als ik lees ben ik alleen. Zelfs als er iemand bij me zit lees ik als eenling jouw blog.
Daarom steekt het me als je me aanspreekt met ‘jullie’.
Als in: ‘Deze week vertel ik jullie graag iets over aanspreekvormen in blogs’.
Of: ‘Jullie zullen je wel afvragen waarom ik een week niet heb geschreven.’
Jaloers ben ik niet.
Ik weet dat er anderen zijn voor je en dat is okee. Nee echt.
Maar zou je me er niet zo mee om de oren willen slaan in je blogs?
Ik ben het.
Je lezer.

Shit happens – schrijfretraite

Geplaatst op september 12, 2015september 12, 2015 door admin

Schrijfoefening Natuurlijk Schrijven

Een week lang schrijven op een idyllisch plekje in Frankrijk, als schrijfbegeleidster van zes enorm creatieve schrijvers. Dat ben ik aan het doen. Ik ben een gelukkig mens. Overdag oefenen we met bijzondere schrijftechnieken. Met het creatiepentagram. ’s Middags schrijft iedereen huiswerk. Ik ook natuurlijk, anders zou het niet eerlijk zijn. Zin om stilletjes mee te doen? Hieronder staat mijn huiswerkopdracht van vandaag. Nog niet zeggen tegen de deelnemers natuurlijk, want we lezen vanavond bij het vuur pas elkaar onze verhalen voor.

Schrijfoefening

Beschrijf een moment dat je gisteren beleefde. Doe dat twee maal.
-De eerste keer met het schrijfdoel en de doelgroep die we afspraken: ervaring delen (doel), met de deelnemers van deze cursus (doelgroep).
-Daarna vertel je over hetzelfde voorval, maar nu neem je je een ander doel of een andere doelgroep voor ogen.
Voor de liefhebbers: vooral punt 2 en punt 6 van je schrijfpentagram kunnen goed veranderen, maar een ander punt (1, 4 of 3) mag ook. Punt 5 blijft gelijk: als vlogt doe je dat twee maal, als je schrijft of dicht doe je dat ook twee maal.
Voor beide verhalen heb je maximaal 350 woorden (dus 700 in totaal).
Hieronder mijn uitwerking van deze opdracht.

Doel van het verhaal: delen van een ervaring

Voorzichtig met wat je vraagt

Oh, laat me nooit zo’n docent worden als Hildegard, dacht ik terwijl ik die ochtend onder de douche stond. ‘Liebe Leute, ik ben in mijn kamer en ik wil niet gestoord worden,’ zei zij als ze de tafel verliet terwijl wij, de deelnemers, nog zaten te eten. Alledaagse klusjes als afruimen en afwassen, daar stond zij duidelijk boven.
Ik droog me af. Ontbijt. Meditatiekussentjes recht leggen. Tanden poetsen. Programma nog even bekijken. Koffie. Ze zullen zo wel het vliegtuig uitstappen, dan zijn ze bijna hier. Naar de w.c. Doortrekken. Langzaam zie ik de pot vol lopen. Mijn bijdrage aan de ecocultuur van deze plek dobbert onstuitbaar naar de rand – en daar voorbij.
Met het schaamrood op de kaken (alsof ik het kan helpen) vertel ik Santi dat de w.c. overstroomt. Hij grijpt met beide handen mijn aanbod aan om de boel zelf weer eventjes te ontstoppen. Bodily fluids, daar heeft hij het helemaal niet op. “Pull the white thing from the toilet, pull! Pull!” moedigt hij me aan vanuit de gang, waar hij net niet hoeft te zien wat er allemaal vrij komt op dat vloertje.
Als het witte ding eindelijk meegeeft houd ik het voor me uit om het klotsend naar buiten te dragen. “En dat is Yoeke,” hoor ik Sandra, onze gastvrouw, zeggen.
Over de bak met golvende drab heen zie ik een voor een de deelnemers uit het busje stappen op het zonnige plaatsje voor het terras. Naast mij dribbelt Santi heen en weer in een wanhopige poging zijn maag in bedwang te houden.
“Ik kom er zo aan!” roep ik. “Even deze shit opruimen!”
Nee. Een docent als Hildegard zal ik wel nooit worden, grinnik ik als ik even later onder de douche uitstap. Maar een beetje voorzichtiger kan ik wel zijn met wat ik de goden vraag. Ik zou het kunnen krijgen.

Versie 2.
Verandering: doel van het verhaal – werving

Shit happens

De start van de schrijfretraite ‘Natuurlijk Schrijven’ had ik me iets anders voorgesteld. Precies op het moment dat de deelnemers uit het busje stapten, waarmee ze van vliegveld Bergerac waren opgehaald, wankelde ik de cursusruimte uit met een bak vol shit. Letterlijk. Die ochtend was er, door een technisch probleempje, een w.c. kapot gegaan en dat moest met de hand worden verholpen. Dat klinkt neutraler dan zo’n klusje in werkelijkheid is, dat kan ik je verzekeren. In de bak klotste en dobberde het van jewelste, zodat ik pas na een verfrissende douche de cursisten van Natuurlijk Schrijven kon verwelkomen.
Dat is, op z’n zachtst gezegd, shit. Maar hoeveel ‘natuurlijker’ kun je het feitelijk hebben?
Dat schrijven geen romantische bezigheid in een idyllisch koetshuis is, werd toch maar mooi even helder geillustreerd met zo’n start. Door te schrijven, met name over wat je zelf meemaakt, kom je immers vroeg of laat vervelende herinneringen tegen, pijnlijke ervaringen of vastgekoekte vloeken. Dat blijft zo; ook als je al jaren en jaren schrijft. Wat dat betreft is de doorgewinterde veelschrijver geen woord beter af dan de beginnende plezierschrijver: shit happens. Voor mij als schrijfdocent is het dan de kunst om daarbij geen therapeutische begeleiding te geven – daar kom je niet voor naar een schrijfweek – maar te helpen om persoonlijke blokkades in woorden te vangen op zo’n manier dat zowel schrijver als lezer er beter van worden.
Schrijf je zelf wel eens tegen emotionele shit aan? Schrijf je dan nu vast in voor de volgende schrijfretraite ‘Natuurlijk Schrijven’. Daar heb je wat aan. No shit.

Hoe schrijf je een boek

Geplaatst op augustus 14, 2015augustus 14, 2015 door admin

Voorbereidend werk in 5 stappen

Goed. Je besluit staat vast. Dit keer gaat je boek er komen. Jij gaat schrijven.
En nu? Vergis je niet, er gaat heel wat aan vooraf voordat je werkelijk begint te schrijven. Als schrijfcoach en boekenvroedvrouw geef ik je daarom graag de 5 stappen die de meeste schrijvers zetten als voorbereidend werk.

1- Research

Je zou je bronnen kunnen inventariseren. Welke informatie heb je nog nodig om de opzet van je boek semi-definitief te maken? Research dus. Dat is heel veel werk en mogelijk moet je er het huis voor uit om locaties te bekijken, interviews te houden, unieke boeken te raadplegen.
Stort je dus enthousiast op een klus die ook vervelend is maar toch minder akelig dan dat.

2- Synopsis

Een korte inhoud van je boek vooraf schrijven geeft je houvast en laat bovendien een potentiele uitgever weten wat je plannen zijn. Met het schrijven van een synopsis leg je ook meteen de fijnste uitspattingen van je creatieve brein aan banden en dat voelt als een gemis, een beperking. Kies daarom voor een minder emotioneel beladen werk in je huis.

3- Inleiding

Door alvast een inleiding te schrijven zet je de hoogtepunten van je boek even op een rijtje. Dit kan je helpen om de essentie te pakken en een aanloopje te nemen naar de uitwerking van je plannen. Je loopt daarbij het risico dat je daarna ook echt moet beginnen en dan is het eind voorlopig nog niet in zicht. Zorg daarom eerst voor een frisse werkomgeving voor als je werkelijk aan de slag gaat.

4- Hoofdstukindeling

Bij elk hoofdstuk dat je straks moet schrijven zul je opnieuw twijfelen over de schrijverskeuzes die je moet maken. Is het zomer of herfst? Citeer je Einstein of Goethe? Krijgen ze elkaar of valt hij uit een boom? Zorg dus dat je zulke momenten van twijfel kunt rekken door er de mening van anderen over te vragen. Meld daarom nu al je plan om een boek te gaan schrijven op Facebook en Twitter.

5- Deadline

Het naderen van een deadline (Wat? Had je jezelf geen deadline gesteld? Doen! En geef jezelf vooral ruim de tijd, anders lukt het toch niet) genereert vaak een stevige dosis adrenaline. Nu komt het erop aan. Er is geen uitstel meer mogelijk. Het moet nu gebeuren. Aan de slag. Tenzij er op dit moment een klus veel belangrijker is natuurlijk en de deadline gerust nog even kan worden opgeschoven. Start dan weer bij 1.

En nou?

Al deze stappen doorlopen? Meerdere keren?
Brandschoon huis en nog steeds geen heel hoofdstuk geschreven? Gun jezelf een schrijfcoach.
Mail nu. Nee, niet eerst de afwas doen of stofzuigen. Nu.
KLIK HIER.
Omdat er mensen zitten te wachten op dat boek van jou.
En omdat jij je een heel stuk beter voelt als je nu ook echt aan de slag gaat.

Vloeken, schelden en neuken

Geplaatst op oktober 11, 2013oktober 11, 2013 door admin

Het voordeel van krachttermen

Wanneer kun je beter eens flink vloeken in je tekst? In het kort:
Gebruik krachttermen naar hartelust als je

beslist extra aandacht nodig hebt van je lezer
ook aannemelijk weet te maken dat de krachtterm op een natuurlijke manier ingezet wordt
je lezer niet teleurstelt (aandacht opeisen met een stevige scheldkannonade, blijkt dat er een blaadje van de perenboom is afgevallen).

Niet vloeken?

Gebruik vloeken, schelden en neuken niet als je gerichtere en subtielere aandacht van je lezer kunt veroveren. Dat doe je bijvoorbeeld met het gebruik van zintuiglijke waarnemingen, de beschrijving van verrassende locaties of humor. Het voordeel van zulke, zachtere, aandachttrekkerij is dat je lezer ontspannen, open en belangstellend blijft. Valt er eenmaal een krachtterm dan kiest je lezer al een beetje partij. Hij vindt je gescheld terecht: “Ja, precies, wat een eikel ook!”, of hij vindt dat je overdrijft en haakt af: “Nou zeg, dat was nou ook weer niet nodig.”

Neuken of de liefde bedrijven

Wat betreft het omschrijven van de daad: het kan werkelijk iets toevoegen aan de spanning en opwinding van je verhaal om de meest alledaagse term – neuken – te vermijden: verstrikt raken in tedere omstrengelingen, het beest met de twee ruggen maken, copuleren… Elk eufemisme – en er zijn er genoeg – plant een eigen sfeer en beeld in het hoofd van je lezer. Gaat het om een liefdeloze handeling, een kille sportoefening, dan kun je dat benadrukken met plat woordgebruik.

Alledaags gevloek

De meest begrijpelijke tekst is die, waarin alledaags woordgebruik het verhaal uitstippelt. En er wordt nu eenmaal gevloekt in het leven. Hardop, binnensmonds, gebulderd of gegromd. Schrijf je realistisch, dan hoort het er dus bij. Verder is verzet zinloos, verdomme.
En afgezien van die enkele hardcore christen of andere van relativeringsvermogen gespeende lezer genieten we ook van de herkenning van heftige emoties die verwoord worden door… Ach, kom op.
Gooi er gewoon af en toe een lekkere functionele vloek of verwensing in.
Dat geeft kleur aan je tekst en aan het leven van je lezer.
‘Vloeken, schelden en neuken’, is de titel van het artikel dat ik schreef voor Schrijven Magazine, het oktober-novembernummer 2013. Dit is een samenvatting.